Νυκτόβιο

Πες τους πως γίνομαι αυτό που φοβόμουνα
Δίχως επίθετο κι όνομα
Γύρω μας όργανα κάνουν περίπολο
Εγώ με το κράτος αντίπαλο
Για εσένα πατρίδα για εμένα ντροπή
Σου δίνουν σκατά για τροφή
Κουφάρια ντυμένα με μπλε και χακί
Το βράδυ μας ψάχνουν φακοί

Σηκώνω ψηλά την γροθιά μου
Για όσο χτυπάει η καρδιά μου
Από το τελευταίο γρανάζι
Το ζούμε σαν να μη μας νοιάζει
Αυτοί με περνάν για τρελό
Μα τόσο τρελός που ούτε καν το φαντάζονται
Τα πιστεύω μας δεν αγοράζονται πούλο
Δεν με κάνουνε δούλο

Κι άμα με βάλουνε στόχο τουλάχιστον λέω πως το χω γραμμένο
Τον Κούλη τον έχω χεσμένο
Να γίνει το μπαμ περιμένω
Σαν αναμμένο φυτίλι
Το ραπ στην Ελλάδα ποικίλει
Κι όσο οι σκύλοι γαβγίζουν
Οι δικοί μου αν μπουν δεν χαρίζουν

Εδώ μυρίζει μπαρούτι Μπραταν
Τα πόδια μου δεν με βαστάν
Μα δεν τους κάνω την χάρη
Αν μου γυρίσει δεν παίρνω χαμπάρι
Δεν γουστάρω την βία μα ξέρω να πράττω μ' αυτήν
Θα σου κόψω τα χέρια αν φας τον Μάρτιν
Εδώ έχουμε ενότητα εμείς καταρχήν

Δουλεύουμε σαν μηχανές
Μοιάζει αχανές
Οι μύγες πολλές
Κι είμαι εγώ το Νυκτόβιο
Ένα μυαλό δεν νικά το μικρόβιο
Ότι μου στάθηκε εμπόδιο πάτησα κάτω
Δεν έχω πατέρα φραγκάτο
Σκέφτομαι πρώτα και πράττω
Ξεκινώ να εισπράττω

Όχι δεν ζω σε παράνοια
Μαλάκα μου ζω στα Βαλκάνια
Από τα μελάνια στο δέρμα μας κόβεις
Ζούμε στην άκρη της κόχης
Στον ιστό μου κεντάω τους κόμπους
Δεν συμπαθώ και πολύ τους ανθρώπους
Απ' τους πιο ικανούς αν ρωτάς θα σου πω
Δεν με ένοιαξε να μαι απ' τους πρώτους

Δώσ' τους να το καταλάβουνε
Άμα δεν ξέρουν θα μάθουνε
Εμείς οτι νιώθουμε γράφουμε
Αν θέλουμε θα 'χουμε Μήτσο
Δεν πέθανα ακόμα σημαίνει πως δεν γονατίζω
Ούτε μπροστά σε θεούς ούτε σε μπάτσους
Προτιμώ να χυθούν τα μυαλά μου μπροστά τους

Ήσυχος άνθρωπος κι άμα θολώσει το μάτι μου γίνομαι ζώο
Πατάω τα 25 κι ακόμα λευκό το μητρώο
Υπόγεια σαν το μετρό
Οι μέρες μετράνε μα δεν τις μετρώ
Βγαλ' το σκασμό να σκεφτώ
Ένα μεσημέρι ζεστό
Μαζί με έναν φίλο πιστό