Oi Parisaktoi

Εγώ αυτό που έχω πει, λέω το ξαναλέω
Πίσω απ' το δαχτυλάκι μου δεν κρύβομαι, δεν φταίω
Αν για σε η ανουσιότητα βαφτίζεται ουσία
Θεώρησε για νόηση την κάθε ανοησία

Εγώ μέσα στο σπίτι μου ξενέρωτους δεν βάζω
Βάζω μόνο τους φίλους μου κι αφού τους δοκιμάζω
Χτίζω τα παράθυρα, η πόρτα μου κλειδώνει
Μα τρύπα κάπου βρίσκουνε, καθένας τους τρυπώνει

Μπαίνουν απ' την τηλεόραση, απ' τις εφημερίδες
Μήπως μεταμορφώνονται σε άθλιες κατσαρίδες
Και βρίσκουνε τη δίοδο, μαυρίζουν την ψυχή μου
Κι αν φιλικά μου φέρονται, το ξέρω, είναι εχθροί μου

Άραγε είναι ο διάολος που το επιταχύνει
Κι ο όμορφος κόσμος ο ηθικός, διαβολικός να γίνει
Κρύβεται μέσα στις ψυχές πολιτικών κι εμπόρων
Γιατρών, δασκάλων, ποιητών, αλλά και δικηγόρων

Αφού δεν βγάζουνε φωτιές και κέρατα δεν έχουν
Πώς θα αναγνωρίσω το διάολο ποιοι κατέχουν
Μήπως απ' το χαμόγελο που κρύβει μια λαγνεία
Η μήπως που θεωρούν ζωή αυτή τη μαλακία

Μπαίνουν απ' την τηλεόραση, απ' τις εφημερίδες
Μήπως μεταμορφώνονται σε άθλιες κατσαρίδες
Και βρίσκουνε τη δίοδο, μαυρίζουν την ψυχή μου
Κι αν φιλικά μου φέρονται, το ξέρω, είναι εχθροί μου



Credits
Writer(s): Tasos Giannikos
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link