Nafas

نفسای بریدمو بند بزن به بند بند وجودت بانو
حتی میشم با سکوتت آروم و کالبدم میکنه شنودت
تو نقاش چشمی من نقاش ذهن
قلم بزن و چیره دستی کن تا همه هز کنن از نبوغت بانو

واسه تو گرفتم دریا تو مشتم
و کمند موهاتم افسانه شد
شرح بدم با کلمات زیباییتو
سکوت میمیره تو فریاد لکنت
زبون قاصره تو حدثه ی خوبی
که وسط فال من افتاده بودی

چه شیرینی ،کوهو جابه جا میکنم
جا کندنش دامنشو دریا میکنم
توام ساحل امنم نباشی غرقم
آغوشت بندر من پهلو میگیرم
حتی به گل بشینم تویی ناخدای قلبم

مگه میشه تورو دید و عاشقی نکرد؟
مگه میشه کنارت نبود تا آخرین نفس؟
عروس بارون تو هرجا بباری
من اونجا مقیمم میشه واسه من وطن

بعد نجات روحم دلمو پینه زدی
یه گوشه گیر که بودم شاکی از زمین و زمون
کسی پای قصه هاش نموند
تنم آواره بشو آبادی من
بی تو شهرم قفسه آزادی من
انگار یه دریا تو دلمه که آروم نداره
موج منو به سمت تو بی پارو میار
محکومم به زندگی تو چشمای تو
تو مملکت کوری که قانون نداره

یهو غصه ات نگیره
نذار فرصت بمیره
رو کن به من
حتی قدرت نگیره پام با دستام میام
حس دستات عجیبه
دنیا نمیذاره سازمو کوک کنم
این پرده و آیینه ها قاتل نور شدن
کور شدن ندیده هاشون
با پول ارزون شدن این آدما
من هنوز اذون توی کلیسام
از مردی کم نداری اعتراف میکنم
به شکمت لگد زدن اعتراض میکنن
که شوری کم نمکه اشتباه میکنن

آرامش تویی سریام به کنار
بعضی وقتا بغض میشه همنیشن صدام
اونا که شنیدن میدونن قدمام سنگینه
از ریگ کفش نی نفسای تنگیه

ته خیابون امام یه کوچه ی دراز
میشه دنیارو متر کرد
بیخیال کشور
که حال خرابت خراب میکنه دنیام
یه ب تو پرانتزه میبینی شیدام
اجاره نشینو میسازم واسه اون
که دلش به دلمه و غریبه تکرار

خود ترس که سهمی از ترسیدن نداره
مرگ من برا کسی تسلیت نداره
پرنده آخه کاری جز پریدن نداره
من کم خوردم که جور مستارو بکشم
بذار هی بگن ظرفیت نداره
امضا علی پایه یه عاشق ترانه
همینه.