Mage Chi Mishe

مگه چی می شه یه بار هم بنده
خدا رو ببنده
دورهمی خنده خنده
کله ها با پنبه بریده می شه
چیزی نی جنگه می خوننش جُنگ
دو تا نقطه می ذارن می گن چنگه
بزن ما تاب شکستن داریم
پنجره عاشق سنگه
لحظه ها لقن
تعادلت از کف نره
بند به آب نده اصلاً

می گن تو بارون اسید حل می شه بند بندت
ولی باز پرسه می زنه با یه دفتر شعر
اصلاً عزرائیل بگو چنده؟
من خریدار مرگم
کاسبم پولم هم نقده
زندگی رنگ برگه
نه سبزه نه زرده
وقتی که تو لجن محضه
خاکستریه، افسرده، نم دار، خسته

گذران عمر تو این سگدونی مثل جق زدن می مونه با رنده
مفتبری بِرنده
کاسترو با آدیداس سه خطه
تن چه گوارا می افته به لرزه تو قبرش
می خنده، سوریلنده

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

شاه مرده بود، رخ قلعه می بست
جنازه ها لخت بودن ولی کسی شق نمی کرد
کوچه بن بست بود و باز دسته می رفت
تو خلق تا لثه می رفت
زیر پوتین عرف
پیر ضجه می زد و می گفت
مگه آدما رو با تخم قبر نمی کنن؟
پس چرا سبز نمی شن؟

ما تو چارخونه های مرگیم وزرا طفره می رن
دنیا رو جهنم کردن و بهشتو وعده می دن
توی گریبونه سرا جدا می شه کله از تن
چی می مونه برات
وقتی می شنوی پای تریبون بلا
جماعت اهل قلم می گن هذیون تمام
افیونه دوا
اینجا مرگ سهله فقط
توی عصر یه ملت مرده پرست

بیدار می شه از خواب شبا مرغ سحر
مثمر ثمره
پاره می شه پیوسته چرت بشر
من آخرین قطره ی اشک مادرم که چکید
آخرین تیر کلاش آخرین کُردم، بخورم به کی؟

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

صدای بادم به مزرعه ی گندم
پیرمرد نجار، سمفونی چکش
طبقه ی همیشه کج خُلق
شهروند درجه چندم
زندگی سگی، جماعت سگ کش
مستقل از حکم، خودجوش، سرخود
کمری که جلو شما نشد خم
دستای بسته از پشت
بند شکنجه
تصویری که نگرفت دوربینای هنر هفتم
طنز تلخ یه لبخند محوم
گریه ت می گیره بخندم

صبر کن
ما بغض تو گلومونه دیگه اشک آور واسه چی سرگرد؟
گوش راستمون و بُریدین و شدیم ون گوگ
قیصر شدیم تو کلاس آق منگل
بگو دست خوش
مسخره ست
یه صلح غلط وسط اسلحه ست
دست از سر مردم برنمی داره روباه مصلحت
خسته م از قاضی و بازی
از گلوله ای که می کنه مخ شاکیو خالی
از جهانی که خوناب دغدغه ست

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

آویزون شدم از بالکن
کف پام سرد، دستام شل
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک

آویزون شدم از بالکن
بهم می گه بپر
ولی من قبل اینکه بسپارم خاطراتو به باد
می مالم پوز همه ظالما رو به خاک