Fronima

Θέλω να πω και δεν με νοιάζει αν είναι αργά
Πράγματα που φοβήθηκα να βγάλω απ την καρδιά
Για κάμποσο αρνήθηκα στυλό και χαρτί
Απ την αρχή πιάνω το νήμα για να σπάσει η σιωπή
Λοιπόν πεθάνα για να ζήσω - μαθαίνω την ζωή
Τώρα χαμογελώ παίρνω ξανά αναπνοή
(Ναι) Miskin το όνομα παιδί μ άπειρα όνειρα
Που μόνιμα θα χώνω στον χρόνο ποτέ πια φρόνιμα
Κι αφού το άρχισα δεν θα το σταματήσω
Θα προσπαθήσω κάτι πίσω να αφήσω
Δίνω το είναι μου σε αυτό όχι δεν θέλω να δειχτώ
Εμένα τους ανθρώπους θέλω να βοηθήσω
Στη μοναξιά έχω κοντά πάντα εσένανε
Μια συντροφιά όταν όλα μοιάζουνε χαμένα
Μια συγνώμη για το ύφος μου ξέρω μόνο θυμώνω
Περνώ μια φάση δύσκολη και θέλω χρόνο
Φροντίζω τους στίχους όπως φροντίζετε τα δυο σας παιδιά
Να ναι σωστά όταν θα βγουν στην γειτονιά
Κλεισμένος στο κελί μελετώ σχολαστικά την γραφή
Αποκτούμε άλλου τύπου επαφή
Προσπαθώ να ξεκλειδώσω τις πιο μύχιες μου σκέψεις
Να αφεθώ να γράψω λεύτερα όσα κρυφά κρατώ
Θέλω τόσο να ανταμώσω με μέσο μόνο τις λέξεις
Τις ιδέες που χουνε φτερά αργά συναντώ
Κι αφού το αίσθημα μπορώ πια να ορίσω
Όσα με πλήγωσαν βαθιά θα συγχωρήσω (ναι)
Κάτι μου λέει να μην γυρίσω πάλι πίσω
Βάζω τις βάζεις το καινούργιο να αρχίσω (εε)
Κάπως καθαρό φαντάζει που θέλω να φτάσω
Αυτόν τον κρίκο με έναν τρόπο να τον σπάσω
Αν δεν τα καταφέρω απ το κακό θα σκάσω
Μα μέσα μου πιστεύω γερά, πως δεν θα χάσω

(Scratches)

Δεύτερο verse αφήνω πίσω τις ραπ εμμονές
Δεν έχω χρόνο να ξοδεύω για αυτές
Οι μπάρες μου πολύτιμες και χρυσοπληρωμένες
Έχουνε μέσα απ την ψυχή στιγμές χωμένες
Δεύτερη πτώση και πιο δύσκολη το ομολογώ
Σε ένα δωμάτιο με έχω πιάσει να μονολογώ
Καμιά φορά τρέμω τρεκλίζω και παραπατώ
Μα τώρα ξέρω να σηκώνομαι και να πατώ
Χτίζω δυνάμεις που με κόπο έχω δουλέψει
Ποτέ ξανά να μην γλυστρίσω στο κένο
Βγαίνω απ'το σκότος ψιθυρίζοντας μια λέξη
Θέλω να μάθω να φωνάζω σ'αγαπώ
Δεν αντέχω άλλη μιζέρια δεν με βλέπω για καριέρα
Θέλω μοναχά χαμόγελα αγάπες και φιλιά
Την αγκαλιά μου στα αστέρια που χω δίπλα στα χουνέρια
Στις χαρές μου όσοι δεν χαίρονται ξυδάκι κι άντε γεια!