Kandirma Kendini

Yanlızlığın doldururken içimi
Izliyorum yavaşça gidişini
Görüyorum rüyanın bitişini
Karanlığın içine usulca sinişini

Günler, haftalar, aylar geçiyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor
Bir el var sanki, beni yavaşça boğuyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor

Sen aslında sen, sen değilsin
Sendeki ben de ben değilim
Bir sen var bende senden farklı
Bir ben var sende benden ayrı

Kabul et artık o da tıpkı senin gibi
Sürdürüyor insan denen neslini
Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor
Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor

Arar, sorar belki bulursun
Bulunca elbet durulursun
En sonunda gururuna kapılıp gider
Kaybolursun

Belki de hislerim oldu bir saplantı
Yavaşça öldüren bir bulantı
Acılarla dolu pis bir kalıntı
Bitmez oldu lanet olası bu takıntı

Günler, haftalar, aylar geçiyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor
Bir el var sanki, beni yavaşça boğuyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor

Sen aslında sen, sen değilsin
Sendeki ben de ben değilim
Bir sen var bende senden farklı
Bir ben var sende benden ayrı

Kabul et artık o da tıpkı senin gibi
Sürdürüyor insan denen neslini
Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor
Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor

Arar, sorar belki bulursun
Bulunca elbet durulursun
En sonunda gururuna kapılıp gider
Kaybolursun

Kandırma kendini
Kandırma kendini

Arar, sorar belki bulursun
Bulunca elbet durulursun
En sonunda gururuna kapılıp gider
Kaybolursun

Kandırma kendini
Kabul et artık o da tıpkı senin gibi
Sürdürüyor insan denen neslini

Kandırma kendini
Sen aslında sen, sen değilsin
Sendeki ben de ben değilim
Bir sen var bende senden farklı
Bir ben var sende benden ayrı

Kabul et artık o da tıpkı senin gibi
Sürdürüyor insan denen neslini
Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor
Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor