Douvaria

Είναι η ζωή μας ένα άθλημα
Και έχω προπόνηση κάθε μου μέρα
Άμα δεν κάτσει πρωτάθλημα
Έχω ένα πλάνο κάπου στον αέρα
Όλα συνέχεια αλλάζουν
Και μένω στη μέση πάντα με απορία
Υποθέτω μου αρέσει, μου αρέσει
Γι' αυτό και χαράζω δίκη μου πορεία
Είναι η ζωή μας ένα άθλημα
Και έχω προπόνηση κάθε μου μέρα
Άμα δεν κάτσει πρωτάθλημα
Έχω ένα πλάνο κάπου στον αέρα
Όλα συνέχεια αλλάζουν
Και μένω στη μέση πάντα με απορία
Υποθέτω μου αρέσει, μου αρέσει
Γι' αυτό και χαράζω δίκη μου πορεία
Άμα δεν ξέρεις τον άνθρωπο
Μην προσπαθήσεις να κρίνεις το μέσα του
Και άμα πληγώσεις τον έρωτα
Χτύπα να δεις αν αντέχει η πέτσα του
Ολα τα ίδια και τα ίδια
Φίλοι ποτά και ξενύχτια
Τι νόημα έχει η ζωή μας
Όταν χάνουμε την αφορμή μας
Άφησα πράγματα πίσω
Γι' αυτό μην μιλάτε χωρίς να με ξέρετε
Ελάτε να δείτε τι κάνουμε
Και πιείτε μετά αν το θέλετε
Νομίζουνε θα έχουν τα πάντα
Άμα έχουν τα φράγκα τον πλούτο τη φήμη
Τι κάνουνε όμως τα βραδιά τους
Όταν εκείνη με άλλον τα πίνει
Βαρέθηκα να είμαι κλειστή
Ήρθε η ώρα να μπω στη γιορτή
Όπου χορός και μανία
Αυτή είναι η δίκη μου ιστορία
Κάθε φορά που το νιώθω
Το ξέρω δεν είναι για όλους εκεί
Γι' αυτό και ανοίγομαι
Είναι ο λόγος που κάνω τη μουσική
Πλέον δεν με νοιάζει ποιος είσαι
Και αν έχεις στην πλάτη σου χρόνια πολλά
Έλα μια βόλτα εδώ κάτω
Να δεις τα παιδιά που φοράνε φαρδιά
Όλο το style μέσα στους δρόμους
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους
Όλοι έχουν πλάτες και σφάχτες
Μα πόσοι πλήγωσαν αγάπες
Το είπα και τότε και τώρα
Τα ντουβάρια τα θέλω να σπάνε
Και όσοι νομίζουν πως ξέρουνε
Να μάθουνε να μη μιλάνε
Κουβαλάμε εμπειρία στον δρόμο
Μην ξανά ακούσω για πόνο
Και αν η μαυρίλα σε εμπνέει
Θυμίσου αυτούς που έφυγαν νέοι
Το είπα και τότε και τώρα
Τα ντουβάρια τα θέλω να σπάνε
Και όσοι νομίζουν πως ξέρουνε
Να μάθουνε να μη μιλάνε
Κουβαλάμε εμπειρία στον δρόμο
Μη ξανά ακούσω για πόνο
Και αν η μαυρίλα σε εμπνέει
Θυμίσου αυτούς που έφυγαν νέοι
Το είπα και τότε και τώρα
Τα ντουβάρια τα θέλω να σπάνε
Και όσοι νομίζουν πως ξέρουνε
Να μάθουνε να μη μιλάνε
Κουβαλάμε εμπειρία στον δρόμο
Μην ξανά ακούσω για πόνο
Και αν η μαυρίλα σε εμπνέει
Θυμίσου αυτούς που έφυγαν νέοι
Οι φίλες λένε βρήκανε τον έρωτα
Μα εγώ ξέρω πως στην πλάτη τρώνε κερατά
Παίζει παρακαλετό και πίστη
Χτυπά, χτυπά δεν θα ανοίξει
Δεν θέλω να ξεχάσω το ποια είμαι
Μα όλο πίνω και γυρίζει το κεφάλι μου
Στην πόλη που ονομάσαμε Αθήνα
Ξέρω ανθρώπους που δεν βγάζουνε το μήνα
Και όσο τρέχω να προλάβω τον ρυθμό της
Με ταράζει που πουλάει το μερτικό της
Δεν ζητάω την αγάπη που μου δίνουνε
Μα την παίρνω και την κάνω κομπολόι
Σε έναν κόσμο που μόνο κοιτώ την πάρτη μου
Δεν με νοιάζει αν σε πλήγωσα αγάπη μου
Μα θυμάμαι κάποια πράγματα που είπες
Και τσιμπάνε έτσι λίγο την καρδιά μου
Ίσως ένιωσα και εγώ κάτι για εσένα
Γιατί πονάει τώρα που είσαι μακριά μου
Συνέχεια ψάχνουμε στον κόσμο απαντήσεις
Γι αυτό ερχόμαστε και φεύγουμε γοργά
Σου είχα πει μια μέρα θα λυγίσεις
Και εσύ μου λες θα τα πούμε από κοντά
Όλο σκέφτομαι και καίω το μυαλό μου
Μα είναι οτιδήποτε είχα ποτέ δικό μου
Είναι το υπέρτατο συναίσθημα η αγάπη
Θα το νιώσω αν ολοκληρωθώ
Με τον θάνατο πεθαίνουνε τα άνχοι
Μα έχω πιει το αθάνατο νερό
Τσιτώνομαι ότι σκέφτομαι τον έρωτα
Με πιάνει ρίγη και χτυπάει η καρδιά μου
Γενήθηκα με στόχο να πεθάνω
Μα δεν είμαι έτοιμη ακόμα να την κάνω
Το είπα και τοτε και τώρα
Τα ντουβάρια τα θέλω να σπάνε
Και όσοι νομίζουν πως ξέρουνε
Να μάθουνε να μη μιλάνε
Κουβαλάμε εμπειρία στον δρόμο
Μην ξανά ακούσω για πόνο
Και αν η μαυρίλα σε εμπνέει
Θυμίσου αυτούς που έφυγαν νέοι
Το είπα και τοτε και τώρα
Τα ντουβάρια τα θέλω να σπάνε
Και όσοι νομίζουν πως ξέρουνε
Να μάθουνε να μη μιλάνε
Κουβαλάμε εμπειρία στον δρόμο
Μην ξανά ακούσω για πόνο
Και αν η μαυρίλα σε εμπνέει
Θυμίσου αυτούς που έφυγαν νέοι