Зямля пад чорнымі крыламі

Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь
Вавілонскую Вежу Адам
І няўмольна сальюцца мовы зямлі
У адну, няродную нам
І мая безвыходна пойдзе у змрок
У атрутны, як вечнасць, цень
Трапяткая і сіняя, як васілёк
Гарачая, як прамень

Пульсуе запаволена артэрыя жыцця
З асадкай ты шляхі шукаеш дыхаць і кахаць
У вачах агеньчык твой запальвае радок
Бо нешта абудзілася, і штосьці праняло

Тое, што нясеш пад сэрцам
Неўзабаве адгукнецца
Неўзабаве адгукнецца
Ўсё, аб чым баліць
Усё, за што так сэрца б'ецца
Неўзабаве адгукнецца
У рыфмах, рытмах адгукнецца
Толькі б не згубіць

Пад цяжарам думак згушчаюцца бровы
Гучнасць і моц набыло тваё слова
І за агеньчык шчыры, што нёс людзям у вачах
Цяпер табе дзяўбе пячонку чарнапёры птах

Чаму нас вар'яты кідаюць за краты?
Сусед па пляцоўцы - мне вораг зацяты?
Які з яго здраднік, які забойца ды кат?
Ён хіба што сумленна выконваў загад

Пільна сочыць злое вока
За любым маленькім крокам
Толькі і на іншым боку
Праўды прагне злое вока
Сваю крыўду праглынаеш
Захаваць і ўсё аддаць
Без сумневу час настане
Гэта кола перарваць

Той, хто схоча хоць слова тваё разбурыць
Хай раней у апошнім баю
Возьме смерцю і полымем тры муры
Цела, сэрца, песню маю

Нібыта птушка-Фенікс уздымецца ідэя
Спалі паперу ў попел, а думка не гарыць
Яе сціскае моцна Лефіяфан-пачвара
Майго народа памяць імкнецца задушыць

І гэты цмок жахлівы бразгае зубамі
Водгукам і рэхам ляскат кайданоў
Ціха спіць мая зямля пад чорнымі крыламі
Крочыць па краіне белай 37-ы год

Дзе, здавалася, праўда навечна ляжыць
Праз палову стагоддзя паўсталі крыжы
Не знікаюць сляды з пратаптаных сцяжын
Не адпеты паэты, забіта эліта
Скрозь гады праступае барвовы адбітак
Ці выцячэ воля з вялікага болю?
Не наракай, галубка, на сваю нядолю



Credits
Writer(s): семёнов андрей валерьевич, семёнов артур валерьевич, целуйко александр николаевич
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link