Pişman Değilim

Yakıyorum her gün gençliğimi
Hatalarım üst üste pişman değilim
Soruyorum herkese; nedir nedeni?
Para olmuş insanların tek emeli

Hayattan kalmadı beklentim
Merakla bakınırım; nedir derdim?
Dertlerim üst üste jenga gibi
Yıkılırım her gün hayallerim gibi

Çok kez gördüm en dibi
Sırtıma saplanan hançerleri
Ama göremedim ki gerçekleri
Sanırım huzursuzluk benim kaderim

Ben beni sevemedim bir bilsen
Sahtekârlar peşimde bir de sen
Kuyulara taş atan o deli değilsem
Akıllılar çıkaramaz çünkü öfkem...

Ama değişmedi hiç dinmedi
Gerçekler içime hiç sinmedi
Gördüğüm halisler hiç bitmedi
Geçer diye inandığım hiç geçmedi

Pes ediyorum artık benden bu kadar
Gidiyorum fazlasıyla uzaklara
Sigaramı yakıyorum son kez bak
Alevlere teslim olsun bir kez daha

Elimden düşmez oldu şu sıralar
Stresime ortak olur bu dumanlar
Gözlerimde kanlı çizgiler var
Yaşıyorum hâlâ şansıma bak

Bitmeyen derdim varmış yazıyorum hâlâ
Takır takır dökülür kalemden bu kağıda
İşlerim tıkır tıkır her zaman yolunda
İşlerim demir gibi pas tutamam

Beni ayakta tutan nefretimdir
Hepinize artık bu acı gelir
Tek başıma yaşıyorum normal gibi
Bir başıma ölücem hemde diri diri

Kemiklerim kırılır ama bir bir
Kalbim kırılmasın çünkü birdir
Hangisi kırgınlığımı onarabilir?
Unutma silahım kafamda olabilir!

Yaşıyorum çok şey kolay da değil
Sorunlarım var ve çözüm bu değil
İntihara meğilliydim artık değil
Yaşamayı severim diyebildim

Etrafımdaki insanlar
İnsanlığın son boyutunda yaşar
Ben yalnızken insan değilim
Psikolojim beni bunlarla sınar