Bir Dövüş Olsaydı Sonunda Belki Gevşerdi Hırsım

Araba çalıştığında
Yola çıkıldığında
İleride, asfaltın üzerinde iki karaltı belirdiğinde
"Baba, baba! Kuşlar!" dediğinde tombidik oğul
Adam frene asıldığında
Yürek, bir tedirginlik tarafından avuçlanıp sıkıştırıldığında
"Bir şeyleri var mıdır, korkmuşlar mıdır?" dediğinde çocuk
Her seferinde olduğu gibi
Tam ezileceklerini sanarken
Son anda kanatlarını çırpan kuşları gördüğünde baba
"İyiler iyiler, gidimanlar" dediğinde
Dünyanın canı...

Yine de kötü bir kış geçirmedik sanıyorum garip kuş
Dolar düştü ve bombalar patlamaya devam etti
Sandık ki kurtarırsak lânet ruhumuzu esâretten
Kurtulur sandık çoçuk sesleri de felâketten

Günler daha mı yaşlı artık, daha mı uzak cesâretten
Tiksinedebilirmiş insan kendi açtığı savaştan esâsında
Öylece durmak, patlamayan sıkı yumruklar hep
Mesâfenin karadelikliğinden ulaşılamazlığa delirmekte

Üstelik silah kullanmayı isterken ellerin şu günlerde
Sakalını kesmiş, göbeğini de eritmişsin
Ve şiire de artık
Her sabah erkence kalkıp da
Uzunca işedikten
Ve elini yüzünü yıkadıktan sonra
Aynadaki suratına bakar gibi bakıyorsun
Belki de artık saygın kalmadı ölülerin fısıltılarına
Belki de tüm bunlar benim kuruntum
Üstelik ben de seninleyim bu konuda

Fakat gene de şerefiyle kazanmanın yolu yok mudur ekmeği
Tüm kötü ruhların bedellerinin bizden sorulmayacağı
Yapan nasıl yapmış bunu, bir noksanlığı mı varmış yapanın
Kapısına varıp varıp, döndüğüm bırakılmışlık hissi
Kierkegaard diyorum bâzen, Heidegger, Camus, Sartre
Koşun, çabuk, çabuk! bakın Karac'oğlan'a
O da
"Gurbette ömrüm geçecek
Bir daracık yerim de yok
Oturup derdim dökecek
Bir vefâlı yârim de yok. " diyor

Ve evet
Dünyanın canı gene de bizim yüreğimizde
Atıyor