Benjamin Button

Τι να κάνω στο μπαλκόνι μου το απόγευμα

Σύννεφα πάνω φρέντο και μόνιμο κόλλημα
Τι να πω και ποιος να νιώσει ότι έχω πρόβλημα
Κάθομαι πίσω κλείνομαι πάλι σε εμένα ανώριμα
Το κομμάτι στο διαδίκτυο πήγε άπατο
Μήπως να γράφω πίπες να πειστεί το χάπατο
Μάνα θα ρθω να φάμε όλοι μαζί το Σάββατο
Για να μη λες στις φίλες σου
Πως το παιδί σου είναι άφαντο
Πατέρα έχω λαιβ θα βγάλω μπλουζάκια
Σε κάθε τέτοιο πρώτη μούρη θα σαι πάντα
Εύκολο απλώς δεν ξέρεις στίχο απ' τα κομμάτια
Σ αυτούς που λένε για σένα
Θα σε κοιτάω στα μάτια
Άκου να δεις πολλά έχω πει πες με προδότη
Μέσα στο αμάξι βάζω ζώνη αφότου βάλω πρώτη
Ενιωθα ήδη ευλογημένος πριν πάω πρώτη
Κι ας έκλαιγα πιάνοντας νότες παβαρότι
Δε θέλω να προδώσω αυτούς που με επιλέξανε
Κρύβω καλά τη φύση του μαλάκα που χω
Αλλά κι όταν φαινόταν αυτοί με πιστεύανε
Μου λενε δεν χάνουμε χρώμα σαν πλυμένο ρούχο
Είμαι περήφανος για μας
Περήφανος για μένα
Περήφανος που δεν ψαρώνω απ' το κρατικό brainwash
Περήφανος για αυτά που σου χω δώσει
Περηφανος για τον τρόπο που νιώθω
Και το φλοου που χω στο baywatch
Αμα σε δω μη μου αραδιάσεις τυπικότητες
Έλα ταράτσα για καφέ έστω να τα πούμε
Να μιλήσουμε για γαλαξίες για ξένες οντότητες
Να σε κοιτάξω απ' την αρχή να ερωτευτούμε
Άμα με δεις θα σου αραδιάσω τυπικότητες
Γεννημένος εδώ μα αλλάζω υπηκοότητες
Γίνομαι Σουηδός όταν ψιλοβολεύει
Και ελληνάρας όταν δω να πλησιάζουν αντιξοότητες
Τι να κάνω με συλλάβανε γεννήθηκα
Κι από τότε ζω τα πάντα λίγο αντίστροφα
Σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον της γειτονιάς σας
Τι να κάνω με συλλάβανε γεννήθηκα
Κι από τότε ζω τα πάντα λίγο αντίστροφα
Σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον της γειτονιάς σας
Με τον καιρό και πιο παιδί στα ακουστικά σας
Γεννήθηκα 23 με μια κούκλα στο πλευρό μου
Και μετά απέκτησα κάτι μυαλά της πλάκας
Μετά στο λύκειο μετά γυμνασιακι
Και μετά πέθανα στην κοιλιά της μάνας μου
Ο μαλάκας
7μιση ώρα κάποιος ξύπνησε
Μες στην πολυκατοικία και με ανησύχησε
Εγώ κλείνω το πατζουρι για να κοιμηθώ
Μισώντας την ανατολή γιατί πάλι με λύγισε
Όλο το βράδυ βερια με κάποια ρηχή
Άλλο ένα βράδυ που το σιωπητήριο ηχεί
Τετριμμένες συζητήσεις ως τις έξι
Και σουρωμενος στο κρεβάτι ώσπου να φέξει
Όταν έχω τόσα με τον εαυτό μου να πω
Κι όταν με πιάνουν οι φρίκες για την κοπέλα
Έχω διαμαντακια σαν τον μαύρο να με κοιτάνε
Αυστηρά φωνάζει είναι δικιά σου κοψ την τρέλα
Πριν κάτι μήνες είχα μπει σε κάποιο σύννεφο
Δεν είχε καν ατμόσφαιρα δεν είχε αντίβαρο
Δεν είχε τείχη ούτε πατώματα
Κι αυτό με απελευθέρωσε
Και νόμιζα πως θα ζήσω το απίστευτο
Μα κάθε σώμα έχει βαρύτητα, το ξέχασες
Και πέφτουμε όπως μετά τη σκοτώστρα οι μέλισσες
Έπεσα ορόφους και προσγειώθηκα στον κώλο μου
Και κάπου εκεί ήταν που έμαθα απέξω τον ρόλο μου
Το ξέρω τι να πεις κι εσύ βρωμάω αδιέξοδο
Και μπαίνει ένα φθινόπωρο που ναι πολυέξοδο
Πετώ στο απέναντι μπαλκόνι το τηλέφωνο
Και γδυνομαι και μπαίνω απ' το παράθυρο σαν έφοδο

Στον πάγκο μου αλάτι
Στο στόμα πιπέρι
Τι θα χουν εκείνοι που ξέρουν
Αυτά που ο ντουνιάς θα τους φέρει
Στον πάγκο μου αλάτι
Στο σώμα πουκάμισα
Που να ξέρω πως θα συνεχίσω
Εκείνα που κάπου στη μέση τα γάμησα