Kan

Kandır, kadının o lanet kaderi
Kan
Alaca kandır
Henüz evlenirken belinde
Kırmızı bir kuşakla bağlıdır ona

Sonra bir beyaz çarşafta namus lekesi olur
Sallanır ellerde, göklerde gururla
Zaman geçip gider de
Bir türlü geçmek bilmez işte
O üstüne sinen kan kokusu

Alın yazısı olmuştur
Kadere dönüşmüştür ya da
Bazen dudaklarında belirir
Sarhoş, kendini bilmez bir fiske sonrası
Bazen de kalem gibi çizilmiş kaşlarından süzülür
Oluk oluk
Bir süre sussa da böyle
Sabretse de
Olmuyo'dur artık
Ne yaparsa yapsın
Yürümüyo'dur yani
Ve bir gün
Tüm cesaretini toplayıp
O sözde kutsal gücün önünde
Ayrılmak istiyorum
Yapamıyorum der
Ama
Yakışmaz ya kadına ayrılmak işte
Söz olur ya hani
Namus gider ya elden
Bir uyanır ki sabahına
Yüzünde acı bir kezzap yangını bu kez
Alev alev
Ya da ne bileyim
Boğazına saplanmış bir muşta belki de
yavrusunun gözleri önünde

Çünkü
Her şey nasıl başladıysa
Öyle bitmelidir bu zihniyette
Yani
Sevişirken de ilk kez
Ayrılırken de bir kez
Ve ölürken de
Kandır kadının o lanet kaderi
Kan
Alaca kandır