Κατάθεση

Κι ήτανε χρέος μου για εμέ να ανασυρθώ από τα σόδομα
Πριν ισοπεδωθεί το πλάνο γύρω μου απότομα
Ότι δεν ανέχεται
καταστρέφεται
Αναπόφευκτο το σκότωμα
Αδιανόητο για σε
Το ούτε για σένα δεν θα σε πρόδωνα
Σκίζω τον χωρόχρονο σαν ασυνέχεια στο πρόγραμμα
Επέστρεψα στη μάχη φαινομενικά απόκοσμα
Βλέμματα γύρω σκότωνα
Εμένα απομόνωνα
Μόνο με κάτι ιδέες πιστεύω κι όνειρα απόμεινα
Απογοητεύσεων φόρτωμα
Προσδοκιών ξεφόρτωμα
Λύση αν δεν βρεις διάβασέ αντίθετα το πρόβλημα
Λεπίδες οι ματιές του περίγυρου στα σώματά μας μόνιμα
Λαβώνουν το πηγαίο που σπρώχνει να βγει αυθόρμητα
Όμως νικιέται από την εικόνα και πετιέται απόμερα
Ο ρομαντισμός
Κι έπεσε στου κυνισμού τα λασπόνερα
Με απογοήτευση στα μάτια να φωνάζει σιωπηρά
Έγινες αυτό που ήθελες ρε μπόμπιρα
Κάπου απόκρημνα
Αποτραβήχτηκε το εύκολα μην το βρω
Θεοσκότεινα τα μονοπάτια που βαδίζω προς τον πηγαιμό
Και αυτό με αναμένει ατενίζοντας το αχανές κενό
Αναρωτιέμαι αν όντως θέλω να φτάσω στον προορισμό
Ή σκόπιμα ασυναίσθητα να τριγυρνάω εδώ
Και θα 'σαι όπως φαντάζομαι αν φτάσω να σε βρω
Ή θα μεταλλαχθείς στο αγαπητό μου δύσκολο
Που με κυνηγάει από μικρό
Κι αν το διώχνω μετά γίνεται εθιστικό
Άθελά μου το αναζητώ
Και ξεμένω ρέστος με όλα αυτά που ζητώ
Και στο υπόγειο μου βρίσκομαι να σπρώχνω το μπετό
Με το κεφάλι κίνητρο αναμένοντας ν απεγκλωβιστώ
Συντηρώντας συνειδήσεις διασπασμένες σε εγκλεισμό
Μέσα καταστολής σε κρατάν φυσιολογικό
Αξιοπρέπεια κι ηθική σαν Σουλιώτισσες στο γκρεμό
Όλα τα επισκιάζει ένα συμφέρον τρομερό
Φρόντισε το περιτύλιγμα σου να 'ναι λαμπερό
Και το Σαββατόβραδο σου να κάνεις λίγο χαμό
Μπας και γεμίσεις τις νύχτες με λίγο ακόμη κενό
Οι ανασφάλειες σου γράφουνε ωραία στο φακό
Για να πετύχει η συνταγή πρόσθεσε και ναρκισσισμό
Με των πόσο και απόψε θα πάρεις το αναλγητικό
Να ξεχάσεις όσους σε ξέχασαν και πια δεν είναι εδώ
Και ξεχάστηκε ότι θύμιζε να ναι ξεχωριστό
Μα μην ξεχνάς να θυμάσαι πως ήταν κάτι μαγικό
Δεν είναι ανάγκη να το πω
Αν δεν το νιώθεις στο βλέμμα μου το καυτό
Κι αν δεν το ακούς να φωνάζει ενώ εγώ σιωπώ
Άσε με να καώ παρέα με κάθε συναίσθημά μας φθαρτό
Να μας ζεστάνει πριν να σβήσουμε ξανά στο μισεμό
Γιατί οι άνθρωποι όλο φεύγουνε στο εγγυούμαι αυτό
Δεν ήταν εφήμερο το σύντομο σαν εκρηκτικό
Ανατίναξε το τείχος μου κι ας έμοιαζε σκληρό
Εμπόδια πρακτικά μα αισθήματα σε αγιασμό
Πόσο απρόσμενα αγκαλιάζονται οι ψυχές μας απορώ
Μα καταλήγουμε εύκολα σε πηλίκο μηδενικό
Αφού τα χιλιόμετρα του έρωτα κόβουνε το λαιμό
Και το άρωμά σου από την κουβέρτα μου ήταν περαστικό
Χάθηκε στη στροφή σαν βραδινό αστικό βιαστικό
Ο χρόνος τύλιξε το σώμα μου κι είπε για σένα είμαι εδώ
Κάνε με ότι θες μα τ' αποτέλεσμα το κρίνω εγώ
Είμαι το δηλητήριο εν τέλει ή το γιατρικό
Σχετικό
Άσχετα με τα σχέδια που σαν σχισμές προς την ευτυχία
Σχεδία ψευδαισθήσεων που κυνηγάμε με μανία
Όσο φλερτάρεις με το λίγο στο πολύ γίνεσαι λεία
Πάλη για εκπλήρωση αναγκών σα θηρία
Πλασματικών μα ελκυστικών κυνηγάνε μεγαλεία
Το αντριλίκι σου θα βρεις μην έχεις αμηχανία
Βαδίζοντας τους αγιασμένους δρόμους προς λαγνεία
Πόσο φθηνά θα αγοράσεις μία εφήμερη ευφορία
Προσποιούμενη ηδονή πόσο μεγάλη επιτυχία
Να παίρνει τιμή το κορμί και η ψυχή τι ειρωνεία
Ενώ ταξιδεύει η αγάπη σε θανάτου πορεία
Μακριά απο ανασφάλειες ανάγκες και μεγάλα ταμεία
Να αρμενίζει προς το νέο κόσμο με κακοκαιρία
Το χαμένο μας κομμάτι να ψάχνει με πειρατεία
Αν ξανά δεν το βρει ντάξει άλλη μία αποτυχία
Στον ίδιο τοίχο κρεμασμένη με βραβεία και πτυχία
Και εικόνες που ναι η καθεμία
Με πάθος εδώ αγκαλιάσαμε κάθε χαμένη ευκαιρία
Τη μουσική μας ντύσαμε με μιά γλυκιά μελαγχολία
Και ακόμα συζητάμε κάθε μας ανησυχία
Τραγουδάμε τον καημό μας νυχτιές στην παραλία
Ποιο θαύμα ποια τύχη και ποια καλή συγκυρία
Ότι αποκτήσαμε με μάχη και κακουχία είναι
Ανάμεσα σε Θεό και βάσανο ταλαντώνεται η λέξη απουσία
Άλλοτε κόλαση άλλοτε σαν να ζούμε ταινία
Άλλοτε μου έλειπες εσύ
Άλλοτε εγώ απορία
Τα αγκάθια στην καρδιά μου
γίνανε σκιαμαχία
Και το μυαλό σε κλουβί παλεύει με την αιτία
Τι να πω άσε με να φταίω
Από την ιστορία μας ίσως βγήκε κάτι ωραίο

Ακόμη κι αν το κορμί μας φωνάζει καταρρέω
Μας αναστηλώνει η καρδιά με ηθικό ακμαίο
Είναι χορός με το θάνατο η ελευθερία στο λέω
Μα απόλαυσε τον μέχρι το βήμα το τελευταίο
Για τα πιστεύω μας μονομαχία και ας βγει μοιραίο
Μέχρι τέλους
Σαν μελλοθάνατοι μέσα στο Κολοσσαίο
Στο Κολοσσαίο

Θα πέθαινες για να ζήσεις ελεύθερος;