Anita

Anita forstår ikkje kor det bere hen
Når hu gjør samme feilå igjen og igjen
Hu e så långt nere for at hu ikkje forstår
Koffer hu ikkje kan gjør det hu gjorde i går
Et vilniss i håve på ein steinete sti
Hu vil jo så gjerna gå ut og vær fri
Men hu vett ikkje nå om dagen i dag
Blir lys og lett eller et helsikes jag

Anita hørre lydar av folk og musikk
Mens hu kjenne på kaos og angst og mystikk
På å vær annerledes og ikkje passa inn
Et uroligt og oppkava sinn
For hu klare nok ikkje å vær ein av dei
Som kan flira og le i et himla ståhei
I ein fest-collage der ein e sosial
Hu går vekk og e trist, og hu føle seg gal

Anita, hu ønske seg ein dag som e go
Å dela små gleder, og det å væra to
Og det kan jo skje om hu har ein god dag
Når sinnet og kroppen hennas spille på lag
Men neste dags morgen e alt snudd i rondt
Og hu føle det fina som va e gått sondt
Og hu trekke seg inn i sitt mørkaste rom
Kor dei ubudne, svartkledde gjestene kom

Nå tenke Anita på dagar som gikk
Då hu trengte et smil og ein klem og et nikk
Ifra ein som va grei, men som ikkje forsto
At me e lagd av sinn og av kjøtt og av blod
Og det e vel nåke ein kan tenka på
Når me snakke med folk som me treffe på nå
For me har vel dei fleste ei Anita blandt oss
Som prøve å stå i ein stridige foss

Anita, kor e du nå?
Ka bere du på?
Med tankane store og små?
Kor ska du gå?

Hu prøve å finna ein farbare sti
Som lede na bort te ein god plass å bli
Uten kart og kompass i ein steinete skog
Mellom buskar og trer står ein gammale plog
Den e utgått på dato og e full av rust
Der den står ganske skjult av ein einerbusk
Heilt aleina, forlatt, og hu ser den e lei
Hu spør plogen om den kan brøyte na vei

Anita, kor e du nå?
Ka bere du på?
Med tankane store og små?
Kor ska du gå?



Credits
Writer(s): Stein Egeland-eriksen
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link