Λεκέδες Στο Χαρτί

Το λες και παίδεμα μα πάντα κάτι αξίζει
Το σκοτάδι κάναμε να μας φωτίζει
Έχω την ρίμα κουμπωμενη στο πιστόλι
Και ρίχνω στην βενζίνη για να την ακούσουν όλοι
Το γέννησαμε χειμώνα να μας μοιάζει
Να αποκτήσει αντοχή να μην το τρώει το μαράζι
Γλιτώσαμε από τα αποθημένα
Κιας βρεθήκαμε ένα τσακ απ' τον πυθμένα
Κάποιοι το μέλλον τους ψάξανε μακρυά
Γιατί η η χώρα τους ραγίζει την καρδιά
Κάποιοι μείναν στην πλατεία να φυλάνε
Στην γειτονιά ρουφιάνοι να μην περπατάνε
Οι ψυχίατροι κάνανε περιουσίες
Και εμείς μετράμε ανθρώπινες απουσίες
Ηρεμία πουλιέται σε ζελατίνα
Και η βία ζει πίσω απ' την κουρτίνα
Είσαι φασσέος η σλατίνα
Τι σου προστάζει η ψηφιακή βιτρίνα
Ακούς χιπ χοπ ή μόνο μαλακίες
Τραγουδάς η δέρνεσε στις συναυλίες
Κρύψε το κέρατο είσαι όψιμος ακόμα
Δεν ξες τι μυρωδιά έχει το χώμα
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της σκέψης σου
Είναι που ορίζει τις ανούσιες ορέξεις σου
Δεν ποντάρουνε να έχουν σύμμαχους
Ποντάρουν να μην έχουνε εχθρούς
Θέλουν μια κοινωνία τίγκα στου αμάχους
Για αυτό φυτεύουν ψεύτικους διαχωρισμούς
Γεμάτο αντιθέσεις το συννάφι
Σαν άθεοι αγιογράφοι
Σαν μπάτσοι που ακούνε το κουπλέ σου
Σαν εργασία από τον καναπέ σου

Πριν τις γραμμές αυτές να στήσουμε στο τοίχο
Είπα να κάνω ένα τσιγάρο και να φύγω
Έτσι κι αλλιώς είναι τα λόγια μου λέρα σαν μαχαίρια στα μουλωχτα
Και μια ανάσα στα κλεφτα απτό διάστημα
Μαζεψ' τα κέρματα μαέστρο, το τζουκμποξ σολαρει πόνο
Κι αν αυτοκτόνησε η τέχνη με έχει αφήσει στείρο στερνό της γόνο
Υπόδουλο στον μετρονομο, κάποιοι την βάλανε στον τορνο
Αλύπητα να την χτυπήσουν και αυτή κερνάει γρατσουνιές τον χρόνο
Τόνο, μου παν τα ραπς σου δεν έχουν τόνο
Και εγώ κράταγα τα αρχιδια μου σφιχτά, μην με πιάσει φαγούρα
Τώρα που το γραψα αυτό τι Έχει λεκέδες πάνω το χαρτί
Και μια ηλικία εφηβική, σκυλάδικο στην εθνική
Γράψε διπλά δίπλα στις λέξεις τα νοήματα
Μπότα ταμπούρα μπάσα ηχοκυματα κοίτα τα
Πως Χορεύουν οι φωνές και τίποτα, τίποτα δεν λένε
Τίποτα ακόμα κι αν ουρλιάζουν οι ψυχές στις παύσεις
Ανεβαίνουν στις τάσεις, τα ύστερα της πλάσης
Ψυχικές διαταραχές, αλκοολ μαρξιστικές διατάσεις
Ανάσκελα στο πάτωμα ολόσωμες συσπάσεις
Για ποιους πας να μας περάσεις
Λικνιζονται εμμονές σε τριτοδευτερα μπουζούκια της Λιοσίων
Κι οι προσευχές των δυτικών προαστίων
Σαν σωπαινουνε περνώντας το ποτάμι
Ένας να πέθαινε από ντροπή
Και στην κηδεία θα στήναμε πάρτι