Huzurdu Senin Adın (Vakt-i Sükut) - Huzur & Terapi Şiirler

Huzurdu senin adın, dünyanın rengini değiştiren
Neydi seni bana bu kadar sevdiren
Ne sende kalabiliyorum artık
Ne de gidebiliyorum

Zaman çok acımasız
İçimde susturamadığım
Hıçkırıklara boğulmuş bir çocuk
Dizlerinden kırılmış umutlar
Bırak koşmayı, adım atacak hali yok
Üzgün, yorgun, kırgın
Hayır! Sana değil kendine biraz da kızgın

Vakit ne vakti hiçbir önemi yok artık
Kalbimde nasıl bir yer edindiysen
Öyle bir fırtınalar kopardın ki
Anlatmaya ne alfabe ne mürekkep yetmez
Kendimi nerelerden topladım bir bilsen
Kimi zaman müebbet yemiş bir mahkum
Kimi zaman da kanadı kırık
Gökyüzüne hasret bir martı gibi desem
Bu koca şehrin manzarasının soğuduğu
Unutulmuş bir masada
İçince 40 yıl hatırı kalan
Bir fincan kahve gibi desem
Anlar mısın ki

Ne desem fayda etmez biliyorum.
Şunu da bil ki; Son nefeslerini veriyor sana yüreğim
Kalbimdeki yerin ise
Değeri yüksek bir antika gibi ulaşılması güç
Seni sana öyle bir anlatmak isterdim ki inan kendinden utanırdın
Artık kırıyorum kalemimi
Buraya kadar bitti
Alfabede harfler hokkada mürekkep bitti
Gökyüzüm maviydi ve en sevdiğim renkti
Mavimde bitti
Merak ta ettim bak şimdi
Söylesene Senin gökyüzün hâlâ mavi mi

Şiir: (Lâl) Laedri