Kadar

Eyov kaptan!

Arkamızdan gülenler için mi terkettik güven verici güvertemizi?
Şimdi fırtınaların ortasında tek çaremiz boyun egmek
Metafiziksel vandalizme
Tanrı'dan saglam bi sandal iste

Gençligini ele veriyor henüz şehrin tokadıyla sarsılmamış kibrin
Dilerdim ki yangınlarım dinsin ama yanlışlarım dipsiz kuyu
Yine de kalkmalısın yerden şiir!

Süt beyaz koridorların sersemligi yıpratırken her benligi
Zihnimde "yok olmak bu saçmalıkla ugraşmaktan daha iyidir" tembelligi

Ve hayat; yarayı açan yalanların yarayı sarması
Bu yüzden zor degil sana inanması
Dedi ki "aklı olan parayı kavrasın"
Sarayın lambası altında aglayan panayar cambazı

Ne kadar kaçarsan
O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan
O kadar ölüyorsun

Nedir şu midemi dolduran soguk tedirginlik?
Zamana yenildik mi?
Soguk bi kış gününde sıcak tenine varmak için ettigim her yemin kirli
Bu derin kibri evim bildim

Zaman yıktı çatımı başıma
Ne sıkılı yumruklarıma baktı ne de şu çatılı kaşıma
Dedi ki "lanetin hiç yaşamadıgın bir günahın yasını taşımak."

Anladım insanların çıkarmadıgı şu maskeleri
Çok ürkütücü bu rastgelelik
Vakt-i sermayesini tüketmekte en tazesi bile
Her çaresizin kaçmaktır meşgalesi

Fakat ne kadar gidersen o kadar dönüyorsun
Ne kadar yanarsan o kadar sönüyorsun
Ne kadar kazarsan o kadar gömüyorsun derinlere
Kendi uykularını bölüyorsun

Ne kadar kaçarsan
O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan
O kadar ölüyorsun