Eksodos
Ο τόπος είναι χρόνια άγονος, ατραπός μου αδιάβατη
Ξεγυμνώνεται το σόμα μου για να πάει προς τα εκεί
Κι είναι νύχτες με φεγγάρια - μοιάζει η νύχτα, φυλακή
Όδευα μες τα σκοτάδια, στον αέρα, στη βροχή
Άνεμος που φέρνει τ' άσχημα μέσα μου και κατοικεί
Στροβιλίζεται κι ανοίγει μία τόση δα στιγμή
Κι είναι νύχτα, μα φοβάμαι τι θα έρθει το πρωί
Μονοπάτια φέρνει άλλα κι έτσι σβήνω την αυγή
Σέρνω όνειρα-εργάτες κι είμαι ο Σίσυφος θαρρώ
Μα τ' ανέμου οι αυταπάτες με κρατάνε στο βουνό
Σέρνω πίσω μου τον ήλιο - να ανατείλω προσπαθώ
Ατραπός που κρύβει τόσα μα διστάζω να διαβώ
Βλέπω ήχους που ζητάνε να ακούσω τη σιωπή
Το μυαλό μου έχουν σμιλέψει για να μοιάζει με κελί
Κι είναι νύχτα που ταιριάζει μόνο σκότος με έρεβος
Ξεφυλλίζω την καρδιά μου να βρεθεί μια έξοδος
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζαν σε αλάνες
Κι ήταν σκέψεις που πετάξανε ξανά, μα γίναν αυταπάτες
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέφτανε γελώντας
Κι έτσι φτιάξαν μονοπάτια που την έξοδο κλείσαν τραγουδώντας
Ο τόπος είναι χρόνια άγονος, ατραπός μου αδιάβατη
Και γλυκός που μοιάζει ο θάνατος μόλις η ζωή φθαρεί
Ήρθαν δάκρυα στα μάτια - είναι δάκρυ η προσευχή
Θάλασσα δίχως καράβια, μια πατρίδα δίχως γη
Άνεμος που φέρνει τ' άσχημα μέσα μου και κατοικεί
Ταξιδεύει μες τα όνειρα και φυτεύει τη σιωπή
Κι έγινε σιωπή το σόμα που φοβάται ν' αφεθεί
Σ' ένα μέρος που το χώμα ξηρασία καρτερεί
Σέρνω όνειρα-εργάτες κι είμαι ο Σίσυφος θαρρώ
Ηττημένος απ' τις μάχες, σκοτεινιάζω εν καιρώ
Και το βράδυ το φεγγάρι φέρνει όνειρα ξανά
Μια ξανά μου δίνω πάλι και ανοίγω δυο φτερά
Βλέπω ήχους που ζητάνε να ακούσω τη σιωπή
Κι όσο οι τύψεις προσκυνάνε δεν ακούω πια βροχή
Μοναξιά μου, θέλω πάλι να γυρίσω τους καιρούς
Στο ταξίδι, αυτό του χρόνου, έξοδο να βρει ο νους
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζανε
Κι ήταν σκέψεις που πετάξαν μα αυταπάτες γίνανε
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζανε
Κι ήταν σκέψεις που πετάξαν μα αυταπάτες γίνανε
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Ξεγυμνώνεται το σόμα μου για να πάει προς τα εκεί
Κι είναι νύχτες με φεγγάρια - μοιάζει η νύχτα, φυλακή
Όδευα μες τα σκοτάδια, στον αέρα, στη βροχή
Άνεμος που φέρνει τ' άσχημα μέσα μου και κατοικεί
Στροβιλίζεται κι ανοίγει μία τόση δα στιγμή
Κι είναι νύχτα, μα φοβάμαι τι θα έρθει το πρωί
Μονοπάτια φέρνει άλλα κι έτσι σβήνω την αυγή
Σέρνω όνειρα-εργάτες κι είμαι ο Σίσυφος θαρρώ
Μα τ' ανέμου οι αυταπάτες με κρατάνε στο βουνό
Σέρνω πίσω μου τον ήλιο - να ανατείλω προσπαθώ
Ατραπός που κρύβει τόσα μα διστάζω να διαβώ
Βλέπω ήχους που ζητάνε να ακούσω τη σιωπή
Το μυαλό μου έχουν σμιλέψει για να μοιάζει με κελί
Κι είναι νύχτα που ταιριάζει μόνο σκότος με έρεβος
Ξεφυλλίζω την καρδιά μου να βρεθεί μια έξοδος
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζαν σε αλάνες
Κι ήταν σκέψεις που πετάξανε ξανά, μα γίναν αυταπάτες
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέφτανε γελώντας
Κι έτσι φτιάξαν μονοπάτια που την έξοδο κλείσαν τραγουδώντας
Ο τόπος είναι χρόνια άγονος, ατραπός μου αδιάβατη
Και γλυκός που μοιάζει ο θάνατος μόλις η ζωή φθαρεί
Ήρθαν δάκρυα στα μάτια - είναι δάκρυ η προσευχή
Θάλασσα δίχως καράβια, μια πατρίδα δίχως γη
Άνεμος που φέρνει τ' άσχημα μέσα μου και κατοικεί
Ταξιδεύει μες τα όνειρα και φυτεύει τη σιωπή
Κι έγινε σιωπή το σόμα που φοβάται ν' αφεθεί
Σ' ένα μέρος που το χώμα ξηρασία καρτερεί
Σέρνω όνειρα-εργάτες κι είμαι ο Σίσυφος θαρρώ
Ηττημένος απ' τις μάχες, σκοτεινιάζω εν καιρώ
Και το βράδυ το φεγγάρι φέρνει όνειρα ξανά
Μια ξανά μου δίνω πάλι και ανοίγω δυο φτερά
Βλέπω ήχους που ζητάνε να ακούσω τη σιωπή
Κι όσο οι τύψεις προσκυνάνε δεν ακούω πια βροχή
Μοναξιά μου, θέλω πάλι να γυρίσω τους καιρούς
Στο ταξίδι, αυτό του χρόνου, έξοδο να βρει ο νους
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζανε
Κι ήταν σκέψεις που πετάξαν μα αυταπάτες γίνανε
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Κι ήταν όνειρα που μοιάζαν με παιδιά που παίζανε
Κι ήταν σκέψεις που πετάξαν μα αυταπάτες γίνανε
Γιατί μοιάζανε με νύχτα που τ' αστέρια πέσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Μα την έξοδο που βρήκα τραγουδώντας κλείσανε
Credits
Writer(s): Konstantinos Adamopoulos
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
Other Album Tracks
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.