Battle Royale

Έχω μία σκέψη δηλητήριο, σκουλήκι στο mezcal
Λογική και συναισθήματα - το battle royale
Ποιος είναι νορμάλ και πως το λέει;
Γάμα τα χρέη!
Γελάμε καλύτερα κι ας σκάμε τελευταίοι
Πες στον DJ να βάλει το κομμάτι μου
Έχω ντέρτια απόψε και θέλω να βγάλω το άχτι μου
Βγάζω το μάτι μου, αφού σου βγάλω τ' όνομα
Δεν με ένοιαξαν ποτέ οι γνώμες, λειτουργώ αυτόνομα
Κι αυθόρμητα κι αληθινά, μια γοργόνα το ξέρει
Μες τον πιο βαρύ χειμώνα, θυμάμαι το καλοκαίρι
Και ένα νταραβέρι στο σταυροδρόμι με το διάβολο
1 λεπτό που να έχει αξία ήθελα κι ας έγινε άβολο
Αδιάφορο παρόν, χτυπάω στις πόρτες των κουφών
Μα δεν ακούν, το κάνω χάδι ως τις άκρες των λοβών
Παρεκτροπών θύτης, κυρία και θηλυκός αλήτης
Άγγιγμα του Μίδα και η καύλα της Αφροδίτης

Βαρυποινίτης. νιώθω τα πάντα και τίποτα
Κι είναι κατάρα να καταλαβαίνεις πράγματα ανείπωτα
Κούτα δίποδα, βρίσκομαι στον αντίποδα
Κι εσύ συνωμωτείς πάλι και κοιτάζεις ύποπτα
Κι ύστερα θα φταίω εγώ που θα σ' αφήσω
Στο 'πα, τώρα πάμε μόνο μπροστά, δεν κοιτάμε πίσω
Θες να μιλήσω?
Αφού ακούς για να απαντήσεις κι όχι για να καταλάβεις
Γι' αυτό δεν βρίσκουμε λύσεις
Θες να νικήσεις, γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι
Δεν είναι παιχνίδι όμως και δεν είμαστε άτρωτοι
Άλλοθι? Δεν θέλω, είναι το τέλειο έγκλημα
Πρότυπα σκοτώνω ή ομοιώματα κέρινα?
Υπέμεινα πολλά για να τα παρατήσω τώρα
Κι απ' τη μέρα μου ξέρω θα λείπει πάντα μια ώρα
Τώρα παίρνω φόρα και δες πως πηδάω το φράχτη
Καίω τοίχους, σπίτια, γέφυρες και μένει μόνο στάχτη