Zbyt Wiele 2

Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się (zatrzymać się)
Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się

Znowu ruszam w trasę "czas"
Burzy mi się i ja doskonale znam srogi tych łez
A ja chcę jedynie kochać i kochanym być
Długa wyboista droga, bez odchłani i wyjść

Przecież każdy tego szczęścia chce
Dobrze wiesz jak jest, gdy się jest na dnie
Zła energia, stres, życie w strzępach gdzieś
Życie w nerwach też, co dzień ten sam dzień

Za tą maską cała ta paleta barw
Nie raz fiasko, ja znam to, zaczekaj na
Szczęście, które czeka, tylko stop z żalem, bo
Kiedy się nie spodziewałem, to spotkałem ją

Nasze relacje, jak rany na ciele zostawiają blizny na zawsze w nas
Na barkach czasem niesiemy zbyt wiele, nie czując, jak szybko upływa czas

Bo chcemy zbyt wiele, pełne kieszenie
Tylko nie siebie (tylko nie siebie)
Chcemy zbyt wiele, pełne portfele
Tylko nie siebie (tylko nie siebie)

Zbyt wiele, ludzie chcą zbyt wiele
I zamiast płynąć z falą, to im w oczy wiatr wieje
Mam Ciebie, nie potrzebuję więcej
Kiedy bije w tym samym rytmie mi serce, jak Twoje, Twoje, Twoje

Dzielę się wszystkim z Tobą, co moje
Miłość polega na tym, że coś dajesz, ja daję
Nie bój się nic, nie odbiorę Ci gry, nie odbiorę nie pukaj do drzwi
Nie próbuj nawet znowu wmówić mi
Życie to nie jakiś pieprzony film
Chciałeś zbyt wiele, to nie masz dziś nic

Nasze relacje, jak rany na ciele zostawiają blizny na zawsze w nas
Na barkach czasem niesiemy zbyt wiele, nie czując, jak szybko upływa czas

Bo chcemy zbyt wiele, pełne kieszenie
Tylko nie siebie (tylko nie siebie)
Chcemy zbyt wiele, pełne portfele
Tylko nie siebie (tylko nie siebie)

Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się, by być szczęśliwym
Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się
Żyć nie na niby

Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się (zatrzymać się)
Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się