Φοίνικας

Είμαι εγώ τι να σου πω, δεν ξέρω τι να πω
Μονάχα εδώ για να το δω, πως θα γράψω και εγώ
Είσαι εσύ μονάχα εσύ, που γράφεις στο χαρτί
Για να τα πεις όλα αυτά που σου 'φερε η ζωή

Και πάντα εκεί, ρίμες δίχως λογική
Τα γράφεις όλα αυτά μήπως ακούσει κι' αυτή
Μήπως ακούσουν πολλοί, μήπως και βάλεις ψυχή
Μήπως όλα τα βγάλεις πάνω σ' ένα χαρτί

Παραπατώ, στην πόλη βαδίζω, αναπολώ
Ένα κομμάτι, ένα χάδι, ένα φιλί γλυκό
Κατανοώ, δεν λέει το κομμάτι αυτό
Μονάχα εδώ για να σου πω το τι έχω στο μυαλό

Ελαφρός βαρετό, μα φλόου διαφορετικό
Καθόλου υλιστικό και αντίστοιχο, σαν εσάς αδελφίστικο
Πιστό αντίγραφο το φλόου το μπιτ και το βίντεο
Μα το να ανεβείτε παραμένει ακόμα αδύνατο

Και τι να πω
Παραμένω ακόμα εδώ για να ακουστώ
Παραλογώ, πάνω σε ένα φλόου κάπως ανάρμοστο
Κατανοώ πως δεν είναι της φάσης το μικρόφωνο
Μα εμείς το προσπαθούμε και άμα σ' αρέσει κόλλα το

Κόλλα το τετράφυλλο να πάμε ως τον θάνατο
Και πίσω
Δεν βρισκω τρόπο να γυρίσω πίσω
Να αντιμετωπίσω ότι δεν ήθελα να αφήσω
Και όλα τα δαιμόνια στο κεφάλι να γυρίσω

Οφθαλμαπάτες, ανάγκες
Δεν μας κάνεις πελάτες
Γυρνάμε μέρα νύχτα μάγκα δεν σου κάνουμε χάρες
ΓΤΜ, ΧΚ, Α 3.14, την μουσική ξεπέρασα, την πόλη σου κατέστρεψα

Και περπατώ, με έναν σκοπό να τρελαθώ
Ωπα, το 'πα σ' άλλο τρακ αυτόν τον στοίχο τι να πω
Θα τον αφήσω να περάσει οπότε κανε τον αδιάφορο
Στην μουσική υπνοβατώ για 'υτο θα κάνω εμετό

Γράφο ρίμα, με το άδειο μου μυαλό
Την μουσική που κάνω την ξέρω μόνο εγώ
Μόνο εγώ
Όχι
Το κρού μου κ' εγώ
Με τις ώρες σε μια λούπα για να το γράψω αυτό

Και συνεχίζω, αφού είχα πάει να στρίψω
Ένα τσιγάρο μάγκα μου θέλω να καπνίσω
Και όπως παλιά, με έναν καφέ και με έναν φίλο ντόμπρο
Αυτό το τρακ είναι η αρχή για το EP το πρώτο

Μα τελικά, δεν βγάζω δίσκο και τρελαίνομαι
ΧΚ και ΓΤΜ, σας παραδέχομαι
Ξέρω πως τα άλμπουμ σας θα 'ναι μάγκες φωτιά
Και φυσικά θα τζοινάρω σε πολλά από τα τράκς

Αράζουμε, φτύνουμε, γράφουμε, βρίζουμε
Την μουσική μας εμείς τεμαχίζουμε
Τρέχουμε, βλέπουμε, ακούμε και κρίνουμε
Σαν το ρεφρέν σου εμείς σε τελειώνουμε

Και πάμε ξανά μακριά απτό μικρόφωνο
Ρίμες πυροβολώ σαν αυτόματο
Έλα μαζί μου να πάμε στον θάνατο
Και όταν τελειώσει σου λέω δεν είμαι εδώ

Ραντομίλα, boombap-ήλα, σε κάνουμε ξεφτίλα
Και όταν σκάσουν τα EP θα τρως τα μήλα
Γιατί ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα
Μα δεν είμαστε εμείς γιατροί πάνε πιο πέρα

Γουστάρουμε την φάση, από μικρό παιδί
Να σκάμε να αράζουμε γυμνοί στην βροχή
Για το LP, για να 'ρθει σίγουρη καταστροφή
Για το LP, όλα τα αλάνια έξω απτή στενή

Σκάνε τα μικρόφωνα και 'γώ τα ακουστικά
Τυχαία βρέθηκα εκεί γύρω ρε παιδιά
Στην Αθήνα περπατώ, μια πόλη με νάρκες
Την πόλη που το παίζουν μάγκες οι πιτσιρικάδες

Την πόλη της ακρόπολης και του μουσακά
Την πόλη που ο φασισμός σε χτυπά
Με ένα γκλόπ στο κεφάλι, έτσι σου σκάει την ζάλη
Του μυαλού, έχω τον νου, όχι μόνο το φού

Τα στενάκια της, είναι απλά εθιστικά
Αυτή η γκρι η πόλη έχει πάρει πάλι φωτιά
Τα καλυτέρα παιδιά χάθηκαν μέσα σ' αυτή
Σε πορείες, ή σε αγώνες, σε πλατείες μωρή

Το απύθμενο βιβλίο της χώρας αυτής
Μετράμε τις ψυχές που φύγαν δίχως αναστροφή
Και κάπου τώρα μπαίνουνε οι πάπιες ρε μαλάκα
Να σπείρουν ταραχή και να σε αφήσουν σέκο πάντα