Dixit (feat. Simon Kremar)

Wie bent ge echt, als die deur achter u sluit
En ge al uw maskers afzet, waar ge anders achter schuilt
Wie bent ge écht, als er niemand anders is
Die u zegt wat ge moet doen, hoe te staan, en hoe het zit
Wie bent ge écht, in het midden van de nacht
Als er niemand op uw hielen zit, en niemand op u wacht
Ja wie, wie zijn we écht? Soms vraag ik het me af
Totdat mijn telefoon gaat, en ik doorga met mijn dag
Ach, we hebben allemaal zo 'n dagen, dat we weken
In zelfmedelijden, onze huid wordt alsmaar bleker
En bleker, en bleker, tot we breken en de barsten zien
But there's a crack in everything, that's how the light gets in
Leonard Cohen, als anthem en als eerbetoon
Want als ge nooit is leert te breken, ja dan leert ge nooit
Beter zo, zonder de minachting van het ego
Wees de druppel, die zichzelf in de zee gooit
En laat het los, laad u op, in die zee van tijd
Of ge zult voor altijd zeeziek zijn
Voor altijd zeker zijn, is absoluut geen optie
Maar vecht met uw demonen, tot ge uzelf aan de top ziet
Totdat ge opziet, en ziet dat het geen top was
Maar net een dal, dat u leidde als een kompas
Dan pas kunt ge kiezen tussen uw hemel en hel
En soms weet ge beter, wat ge niet wilt, dan wel
Dat zei iemand me ooit, en ik schreef het op
Dixit; het leven is één grote "weet-ge-nog", weet ge nog
Da zei iemand me ooit, en ik schreef het op
Het leven is één grote "weet-ge-nog", weet ge nog

We willen allemaal iets voelen, maar voelen er niks voor
Om net te zoeken naar hoe dat dat voelen, zoekend wordt verstoord
Want wie niet zoekt, die vindt, of is dat te ver gezocht
En gooi ik nu wat roet, in mijn hedonistisch bord
Stokken in de wielen van de rat race
Waardoor ge bij uzelf denkt: Hoeveel zin heeft het écht, dees
Extreem, veel vragen in mijn kop, maar ik
Adem in, en dan laat ik het weer los
Dan laad ik me weer op, aan de gedachte dat iets laten
Ook niet per se betekent dat ge iets minder hebt vandaag
En dat kreeg ik in de gaten, toen ik mijn gedachten vaker
Begon te observeren, en ook leerde dat er zaken
Niet observeerbaar zijn, en dat is dat
Ge kunt niet in uw eigen tanden bijten
Alan Watts, leerde me dat, en ik schreef het op
Dixit; het leven is één grote weet-ge-nog