Vagon

Uyumak hiç bu kadar zor olmamıştı
Uzatmanın manası yok sanırım depresyondayım
Bu siktiğimin gezegeninde herkes yol alır da
Bir ben kalırım aynı yerde ama bu sefer yok tasam
Hiçbir zaman çocuk olmadım seksek oynayıp
Dostlarım Emre ve Arthur, eksik olmayın
Insanlar pek hor görüyor teksen zorlayıp
Artık neden delirdin diye asla sormayın
Hava buz gibiydi en son, pek de ilgilenmedim
En son kırk gösterdi ateşimin derecesi
Bu bir ölüm kalım meselesi değil artık
Arafta kalmış bir geleceğin çetelesi
Var bir süredir gidesim vagonunda bir trenin
Orada bir ev bekliyor beni, çatısı kiremit
Saçma sapan yordum kendimi, her soruna direnip
Çalıyor, duyuyor musun? tanırım bu sireni
Bir taş gibi
Vicdan değil
Elinde kalan
Eski bir taç
Bir aşk gibi gizlenmiş
Tutuklu bir ömür var
Bir taş gibi
Vicdan değil
Elinde kalan
Eski bir taç
Bir aşk gibi gizlenmiş
Tutuklu bir ömür var



Credits
Writer(s): Yunus Emre Küçükaslan
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link