Honderd Kleine Stukkies

Ik was je met m'n racefiets komen halen.
We zouden lekker wat gaan wandelen in het bos.
Ik had me verheugd wat met jou te gaan stoeien.
En daarna dan te rusten in het zachte mos.

Ik belde aan en wachtte drie minuten.
Niemand deed open maar ik hoorde de tv.
Dus ik liep naar achteren, dacht dat je mij niet hoorde.
Toen kwam je naar me toe en je moeder die kwam mee.

Jij brak mijn hart, in honderd kleine stukkies.
Toen je me zei dat alles voorbij moest zijn.
Ik voel me rot.
Ik schaam me voor m'n tranen.
Maar oh jou woorden deden mij zo'n pijn.



Credits
Writer(s): Karin Loomans, Martinus Fr Martin Duiser, Peter Willem Schoen
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link