Xoris Emena

Απλώνω τα πόδια να ισιώσω την μέση μου σε ένα καφέ καναπέ
Ατέλειωτες ώρες δουλεύω να κλείσουν μην μείνουν μισά τα κουπλέ
Ο νους μου γελάει γιατί έχει πετύχει και αράζει γεμάτος τουπέ
Με έχει πείσει πως η υπερανάλυση είναι για καλό κι όλα είναι κομπλέ

Νιώθω πολύ κουρασμένος η σκέψη δουλεύει δεν κάνει μια παύση
Κι ας είπα πως μετά τον δίσκο θα κάνω ένα break, θα κάνω μια στάση
Ψάχνω με διάφορα τρικς να την κάνω να φύγει έστω λίγο να σκάσει
Μ' αυτή μουλαρώνει στροφάρει πιο γρήγορα επειδή δεν θέλει να χάσει

Ο Θωμάς επιμένει μου λέει ξοδεύεις φαιά ουσία πολύ
Ενώ θέλω να φτάσω τον πήχη του Kendrick του Curry του JID
Δεν θα γίνει από τύχη το μόνο ταλέντο δουλειά κι αυτή πάντα σκληρή
Όσοι οι άλλοι ματώνουν τα αυτιά μου λες κι έχουν στην κακογουστιά OCD

Όλα μου ακούγονται ίδια ίδια λες και έχουν γραφτεί από έναν
Φωνάζουν πως είναι διαφορετικοί εγώ πάλι δεν βλέπω κανέναν
Λένε πως έχουνε πλάνο μα εγώ βλέπω μόνο παιδάκια χαμένα
Όλα μου ακούγονται ίδια γερνάω ή πάνε να γίνουνε ένα

Μέρες κυλούν σα νεράκι μα με παρασέρνουν σα ρέμα μ' ορμή
Ζητάω απ' τον χρόνο λιγάκι να κάτσει μα φεύγει κι αυτός με ροή
Όλο και κάτι θα φτιάχνω μα πάντα στο τέλος δείχνουν χαλασμένα
Φταίει που δουλεύω για εκείνους κι ας ξέρω πως δεν μπορούν χωρίς εμένα

Μέρες κυλούν σα νεράκι μα με παρασέρνουν σα ρέμα μ' ορμή
Ζητάω απ' τον χρόνο λιγάκι να κάτσει μα φεύγει κι αυτός με ροή
Όλο και κάτι θα φτιάχνω μα πάντα στο τέλος δείχνουν χαλασμένα
Φταίει που δουλεύω για εκείνους κι ας ξέρω πως δεν μπορούν χωρίς εμένα

Χωρίς εμένα

Χωρίς εμένα

Χωρίς εμένα

Κι ας ξέρουν πως δεν μπορούν χωρίς εσένα

Τρέχω να πιάσω τις ώρες πριν φύγουν στιγμές απ' το μέλλον να σώσω
Μα χάνω εικόνες που θα ζούσα τώρα και που αύριο θα το μετανιώσω
Κλέβω τον χρόνο όταν δεν κοιτάει τους φίλους λίγο να ανταμώσω
Μια καλησπέρα από μένα τι κάνεις χάθηκα μα θα επανορθώσω

Θέλω να πάρω μια ανάσα μα η πόλη που ζούμε νιώθω δεν μας αφήνει
Τις μέρες με τσίτα συνέχεια αυξάνει ώστε τις χαλαρές να μικρύνει
Ο χρόνος κινείται ατάκτως στον χώρο μα εντύπωση άλλη μας δίνει
Την κάνει στα σβέλτα απ' αυτούς που γλεντάνε
Και σε άλλους την βία παρατείνει

Όλοι στους δρόμους γυρνάμε στην τρέλα κι αυτό που και που με αγχώνει
Τουρίστες ζητούν εμπειρίες και γω μεροκάματο που να πληρώνει
Ο νεκρός μου ο χρόνος στα μέσα καθημερινά όλο με παλαβώνει
Μα ο νεκρός μας ο χρόνος στα τρένα
Είναι τελικά αυτό που θα με σκοτώνει (282)

Κάποιοι μιλάνε με θράσος κι ας έχουν τα τα χέρια βαμμένα με αίμα
Όταν τους ψάχνει η ευθύνη λουφάζουν και δείχνουν εμένα κι εσένα
Ουρλιάζουν να δούμε το μαύρο για άσπρο αυτοί μας περνούν για βλαμμένα
Είναι όντως τόσο δυνατοί ή μήπως φοβούνται μην γίνουμε ένα

Μέρες κυλούν σα νεράκι μα με παρασέρνουν σα ρέμα μ' ορμή
Ζητάω απ' τον χρόνο λιγάκι να κάτσει μα φεύγει κι αυτός με ροή
Όπως και να χει, όλα όσα φτιάχνω γαμάνε γιατί είναι από μένα
Και ξέρω πως θα ναι καλύτερα μπάστακα όταν δεν έχω κανένα

Μέρες κυλούν σα νεράκι μα με παρασέρνουν σα ρέμα μ' ορμή
Ζητάω απ' τον χρόνο λιγάκι να κάτσει μα φεύγει κι αυτός με ροή
Όπως και να χει, όλα όσα φτιάχνω γαμάνε γιατί είναι από μένα
Και ξέρω πως θα ναι καλύτερα μπάστακα όταν δεν έχω κανένα

Δεν θα χω κανένα

Δεν θα χω κανένα

Δεν θα χω κανένα



Credits
Writer(s): Dim Alex Stef
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link