Belki

Boğazım hep kurudur öksürürüm
Genelde gece yolda başım önde yürürüm
Ben insanların yüzünü değil gözlerini görürüm ve
Inan istisnasız hepsi kendi güzel renkleriyle övünür
Kimin başardığı elbet günü gelince
Görülür elde ne var ne yok harcarım ben zamanımı
Sökülür tüm attığım o dikişler ve yaptığım tüm işler
Unutulur mu bilmem vakit geldiğinde ölünür

Bu insanlar neden hep kendisiyle yarışır
Bir gün aynaya yenildiğinde neden hepsi şaşırır
Ağlamaklı gözleriyle bakar durur hepsi
Hayatlarına cam kırıklarıyla dolu kanayan ayaklarına

Sevincini de kibirini de gördüm bir ton dostumun
Artık eski yol değildi o mutlulukla koştuğu
Tek bildiği vakti çalmak oldu zaman denen patronun
Ve üstüne sigara dumanı sindi hayat denen paltonun

Ben ısrarla yürüdüm hayatı tek başıma yaşadım
Ne yaşadıysam kendi omuzlarımda taşıdım
Sus ve bil ki özgürken de ayaklarının üstündeydi
Yalansızdı sözcükleri sayfalarım ölmeseydi
Belki iki insan aynı şarkıların içindeydi
Geri bıraktığım ne varsa hepsi gece benimleydi
Yalnızlığın hakedeni olmaz ya da anlatmayayım
Son kalan içki param acaba hangi cebimdeydi

Hayat önünü ilikleyemediğin bir ceket
Ve insanların kalbi sanki birer çelik yelek
Kafamda dirilen bir ton cesetle gecemi geçiremem
Bana sabretmeyi öğretmeyin aramıyorum sebep

Hayat uykusuzluk hayat para yorgunluk ve stres
Hayat küçük mutluluklar hayat kalabalık bir kafes
Cevabı olmayan tüm sorularla bütünleşir her nefes
Ve orada son kalan dala da tutunabilir mi herkes

Nedense telaş içinde yürür durur bu
Gökyüzünün altında hapsolmuş tüm hikayem ve ruhlar
Bense ellerim cebimde ayaklarımla yağmur
Yürür dururum çantama hapsettiğim bir ruhla

Kendinden bahsetmek çaresizlik
Yaptığım tüm şarkılarsa beni anlatır çaresizliğin
Boyutu nedir ya da resmini gelip biri çizer mi bana
Belki günün birinde kendimden özür dilerim ama
O gün bugün değil o gün hiç gelmiycektir
Belki özgür son kalan parasıyla içicektir
Sen ki bilemezsin hayatlarımız aynı değil olmadı da
O karakterler şişede durduğu gibi durmadı da

Sanki kimse nasılsın diye sormadı da
Anlatıp da durdu özgür onca sene dinledi hiç yılmadı da
Kimseleri kırmadı da bir kendi kalbi parçalandı
Hesabını kimselere sormadı da