Adieksodo

Κάνω αχρείαστες σκέψεις
Δείχνω πως αισθάνομαι, μα δε μπορείς να με αντέξεις
Γι' αυτό και οι σκέψεις τρέχουν σε τόσες αντιθέσεις
Βρίσκω ανάμεσά μας και θα πρέπει να προσέξεις

Είναι όλα δύσκολα, εγώ χτίζω χαρακτήρα που κρατά
Προσπαθώ να γίνω αυτό που θέλει το μετά
Παρά τις αντοχές μου, απόδειξη ζητά και κόντρα βρίσκει τις ροές μου

Είναι γλυκιές οι ιστορίες των άλλων
Γιατί ποτέ δεν πρωταγωνιστείς εσύ
Όταν εσύ βρεθείς στη θέση μου, αμφιβάλλω
Αν θα κρατούσες την υπόσχεση σου, μάλλον ίσως κ μπορεί

Παρά τα ψέματα, πάρα τη λύπη
Μένω εδώ για να σου δείξω πως έχω καρδιά
Κι όταν θελήσω σαγαπάω με καρδιά αλήτη
Το νου ας έχουμε, είναι ατμόσφαιρα βαριά

Τόσα τη νύχτα σκέφτομαι
Μελαγχολώ, για καταστάσεις που κ αν πέρασαν, δε ντρέπομαι
Μπορεί να μη σήμαιναν, απολύτως τίποτα, ήταν δικές μου οι στιγμές
Όλα κάπως ανατρέπονται

Αυτές κρατάνε, τους δεσμούς που με ορίζουν
Είναι οι μνήμες μου, κρυφές κ φωτίζουν
Προς τα που πάω, γιατί και τι ζητάω
Γιατί ήρθα και τι ψάχνω, πολύ με ζορίζουν

Εσύ οφείλεις, να δεχτείς να μη κρίνεις
Μάλλον εγώ σου το ζητώ, μάλλον δεν εγκρίνεις
Όμως εγώ παίρνω ευθύνες
Όμως εγώ θα ζω με μένανε κ εγώ μόνο θα ξέρω

Τι μου δίνω, τι σου αφήνω τι σκοπεύω και τι πίνω
Αρκεί να είμαι πια σωστός αρκεί να ξέρω(που βαδίζω
Αρκεί να μη βλέπεις στα μάτια μου κάτι απ' το γκρίζο
Να μη χαθεί η σπίθα μου, εγώ θα το φροντίζω

Κι αν τα χρόνια φύγουν
Εύχομαι να προλάβω να δω τον εαυτό μου
Με δέρμα μαραμένο
Νικητή πολέμου σε δέρμα τόσο ξένο
Σκέψεις αχρείαστες, ναι με πνίγουνε

Δε φοβάμαι τον θάνατο, όμως θέλω να κάνω τόσα πολλά
Θέλω να ορίζω τον εαυτό μου βασικά
Όντας άξιος φυσικά
Η ταυτότητά μου συνεχώς θα καθορίζεται

Θα αλλάζει και θα μένει ίδια, χωρίς τακτική
Θα επεκτείνεται, χωρίς φωνή
Ή και φωναχτά θα μαθαίνει, βελτιώνεται, αυτή
Όμως οι ρυθμοί, δεν είναι τακτικά

Πολλαπλά τα μέτωπα, πολλά τα ανείπωτα
Εγώ ζω στα Μουδανιά, για το κόσμο ξέρω τίποτα
Μάλλον περιορίζομαι και σβήνω σαν κερί
Η ζωή στον θάνατο μας οδηγεί

Κουβαλάω τη γνώση που κολυμπάω
Και τεντώνω
Ακουμπάω το σύμπαν
Και ματώνω
Κάνω δυο βήματα πίσω
Ίσως είναι ο καιρός να πάρω φορά

Κατά διαστήματα πέφτω, μα συμμαζεύομαι
Κατά μου, μεν γυρνάει η γνώση που κάμποση έχω δε
Πολύ ίσως αργά να μου έμαθα, να μη ντρέπομαι
Πολύ με υποτίμησα και όχι πια

Κόβω το νήμα να μην έλκομαι
Κρατώ καλά κ αντέχω ρε
Του χρόνου κ ξανά
Κοιτώντας το χρήμα, δεν έχουμε

Είμαι ειλικρινά, ο νους μου όσα έχω και
Κρατώ δανεικά, ιδανικά που χρόνια τρέχουνε

Κόβω το νήμα να μην έλκομαι
Κρατώ καλά κ αντέχω ρε
Του χρόνου κ ξανά
Κοιτώντας το χρήμα, δεν έχουμε
Είμαι ειλικρινά, ο νους μου όσα έχω και
Κρατώ δανεικά, ιδανικά που χρόνια τρέχουνε