Jon Jones

Μετριέμαι ένας ακόμα αριθμός
Μια κατσαρίδα της μητρόπολης μέσα σε άλλες τόσες
Κοστίζω όσο είμαι ζωντανός
Στη δούλεψή τους μα, έχω ρεπό απόψε

Δεν πιστεύω σε υποσχέσεις για αλλαγές
Ούτε και ψεύτικα χαμόγελα. Θέλω ουσία
Δεν πίστεψα ποτέ στις εκλογές
Μπλουζάκι Λένιν για μια ένοπλη εξουσία

Η πόλη μ' αγαπάει γιατί με ξέρει
Μυρίζω άνεμο, νιώθω τον πυρετό της
Η ανεργία της μ αγγίζει μ αντιστέκομαι
Στο κάθε διάολο που κρύβει στο μυαλό της

Πάνω σε ένα παπί βγάζω τα προς το ζειν
Σε κάθε στούκα λογαριάζω ξενοδόχους
Αναζητώ το τζίνι σαν να μαι ο Αλαντίν
Μακάρι να μου δώσει συνενόχους

Δεν πίνω συχνά, πατάω αργά, είμαι συμφορά, γαμα τα
Σηκώνω κιλά, μαζεύω ψιλά, διαβάζω για αυτά, ratata

Ο Ανέμης με ρωτάει τι ζητάω
Όταν γυρνάει το μάτι, παθαίνω κάτι τέτοια
Τρομάζω με αυτά που απαντάω
Και όταν βαράω σάκο μου βγαίνουν τα σεκλέτια

Έλα, πες τους να γαμηθούνε
Αντέχω κι άλλη γύρα ακόμα πριν να κοιμηθούμε
Διάλεξε τι θα δούμε
Χαράματα με βάσανα που θα τα μοιραστούμε

Mοιάζω σαν τον Dilla πάνω απ' το MPC
Ντελιβεράς που δεν βαριέται να σκεφτεί
Το ζάρι που κυλάει και δεν σου βγαίνει
Σα το ψάρι στο νερό όταν ο καιρός σκουραίνει

Αν η ΛΙΓΚΑ ήτανε οι Wu
Έγω θα έπαιζα το ρόλο του RZA
Χωρίς φιλοδοξίες στρατηγού
Τη δισκογραφία μου έχω κάνει κορνίζα

Μια ζωή εχθρικά κόντρα σε αφεντικά
ΚΥΠατζήδες και μπάτσους
Ξύλο στο δρόμο με σίστες
Παλούκια, κράνη και ναύτους

Αλλάζω τα κόζια, μυρίζει βενζίνα, γνωρίζω το κώδικα- κοίτα
Ραπάρω για πρώην, μου βγαίνει η πίκρα, πιάσ τα Ηλία και ρίχτα

Ο δρόμος μετράει, θυμάμαι τις νίκες
Θυμάμαι τις ήττες, μπήκες
Με τις δικές μου κλίκες
Πάρκο χωροφυλακής με ντου σε χρυσαυγίτες