ก่อนจะเล่า

ก่อนที่จะไปเล่าให้ใครได้ฟัง
ก่อนที่ใครจะรู้เบื้องหลังของน้ำตา
มันไม่ง่ายเลยการเดินทางที่เคยผ่านมา
อยากจะเล่าก็กลัวจะเสียเวลาน้อยคนจะเข้าใจ

ในคืนที่ Feel เริ่มมา ในคืนที่ฟ้านั้นเต็มไปด้วยสีดำ
มีเรื่องอึดอัดในใจอยากพูดออกไปเป็นล้านคำ
มองนาฬิกาก็เที่ยงคืน เข็มสั้นเข็มยาวบังเอิญมาพบกัน
เงี่ยฟังเสียงแมลงที่ร้องดัง
เปิดเพลงอยู่ข้างเตียงทำไมรู้สึกมันเงียบจัง
เสียงในหัวมันเริ่มดัง จะมีสักกี่คนที่มองว่าเรื่องของเรามันสำคัญ
แค่ใครสักคนที่นั่งข้างๆเวลาที่อ่อนล้า
นั่งฟังความคิดบ้าๆและไม่ต้องคาดหวังฝฃ
ภายใต้รอยยิ้มนี้มีแต่แผลและก็รอยช้ำ
คนที่เต็มใจจริงๆที่พร้อมจะรับฟัง

มันไม่เป็นไรเลยถ้าใครไม่เข้าใจ
เพราะเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนกันไม่ว่าใครไม่ว่าใคร

ก่อนที่จะไปเล่าให้ใครได้ฟัง
ก่อนที่ใครจะรู้เบื้องหลังของน้ำตา
มันไม่ง่ายเลยการเดินทางที่เคยผ่านมา
อยากจะเล่าก็กลัวจะเสียเวลาน้อยคนจะเข้าใจ

ผมยกให้เพลงบางเพลงเป็นเพื่อนรู้ใจ
แต่คงจะดีถ้ามีสักคนเข้าใจ
ในวันที่นั่งคนเดียวแล้วน้ำตามันไหล
ขอแค่เพียงใครสักคนที่กอดผมเอาไว้
ไม่ใช่ว่าใจฝ่อทางที่กูเลือกเดินถอยหลังไม่ได้
มีแค่ต้องไปต่อผ่านมาไม่เคยมีใครบอก
และกูไม่รอฟังคำตอบ
กว่าจะมาเป็นกูวันนี้ไม่ง่ายเหมือนที่ใครๆบอก
อย่าเป็นอย่างกูถ้ามึงมองว่าง่าย
ก่อนกูชนะกูเคยต้องพ่าย
กูต้องเสียอะไรไปมากมายกว่าจะได้มา
กู keep it real the whole no lie
Just only pain on my mind now
แต่ไม่เป็นไรถ้ามึงไม่เข้าใจ

มันไม่เป็นไรเลยถ้าใครไม่เข้าใจ
เพราะเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนกันไม่ว่าใครไม่ว่าใคร

ก่อนที่จะไปเล่าให้ใครได้ฟัง
ก่อนที่ใครจะรู้เบื้องหลังของน้ำตา
มันไม่ง่ายเลยการเดินทางที่เคยผ่านมา
อยากจะเล่าก็กลัวจะเสียเวลา
ก่อนที่จะไปเล่าให้ใครได้ฟัง
ก่อนที่ใครจะรู้เบื้องหลังของน้ำตา
มันไม่ง่ายเลยการเดินทางที่เคยผ่านมา
อยากจะเล่าก็กลัวจะเสียเวลาน้อยคนจะเข้าใจ