Bir Iz

Bak gönlüme yabancı, bu ruhun harcı gamdan
Bi' hayal kurmuştum, penceresi nisandan
O çiçek incecikti, kopardılar dalından
O çocuk şuncacıktı, kırdılar kalbinden
Ve bunca boktan insan, bunca boktan insan!
Benden bensiz bir canavar yarattı, yoktan
Ne çok vurdular, ne kadar direndim de
Gözlerinden akan yaşla öldüm kadın, çoktan
Baş yaran sözler bunlar, taş yürekler için
Karşılaştığım on kişiden dokuzu sormaz, niçin?
Oysa gerçekler değişmez sen istediğin için
Yüz bin farklı açıdan baksan, hep aynı biçim
Bak dışar'da güneş açmış, içim kaplı hüzün
Yağmur bulutları yüklü sinesi bu nazmın
Feza yı âha çıkan bilir ezayı, niçin
Ben incelik gösterdikçe onlar daim kalın

Yok, senden başka hiç kimsem yok
Hâlim yok, bak hemhâlim yok
Derdim çok, bir dermanım yok
Derdim, var da bir yoktandır
Yok da varın karnındandır
Yaşatan bizi yarındır
İnsan dünyada bir izdir
Gel, bırakalım izimizi

Kalk evlat, boyayalım bize özgü resmimizi
Onların göremediği renklerle çizelim portremizi
Gün olur, devran döner, biri yazar adımızı
O zaman yaşatır bizi, söyler şarkımızı
Böyle böyle anlaşılır kıymeti meşkimizin
Yayılır rayihası dört bir yana aşkımızın
Ulaşır ummanlara muhabbeti eşkimizin
Şu zifirî gecelerden güneşi doğar arşımızın
Ey, gözlerimin kadehine dolan meyle deva bulan
Pey akçemdir bu baran, bana güven
Nafile yaşamayı nefes almak sanana danışman
Dümen tutar onlar ama habersizler denizden
Kahramanı sensin bu romanın, yazan da dayan
Mutsuzlukla beslenenler, ne anlar hâlimizden
Abıhayat içmişçesine gülerler içten
Oysa zehir kusarlar konuştukça dıştan

Yok, senden başka hiç kimsem yok
Hâlim yok, bak hemhâlim yok
Derdim çok, bir dermanım yok
Derdim, var da bir yoktandır
Yok da varın karnındandır
Yaşatan bizi yarındır
İnsan dünyada bir izdir
Gel, bırakalım izimizi