Geitones

Αίματα παντού, εγώ πεσμένος στα πατώματα
Δεν τα θυμάμαι όλα μα θυμάμαι στιγμιότυπα
Πετσέτα στο κεφάλι να μειώσω το αιμάτωμα
Ποιος Θεός με έριξε και που λέει εξώπορτα
Τραυματιοφορείς μου 'καναν ερωτήσεις
Να με ρωτάνε άμα μπορείς να περπατήσεις
Εγώ δεν είχα κρίσεις, δεν είχα απαντήσεις
Μεταφέρθηκα στην κλινική για εκτιμήσεις

Έκανα αξονική κι είπα ανάθεμα
Να δουν αν έχω κάπου εσωτερικό αιμάτωμα
Έπειτα μαγνητική και είχα νοσηλευτεί
Και τ' αποτέλεσμα φαινότανε ξεκάθαρα
Μου είπαν κρίμα
Και πως θα είχα ένα με ενάμιση μήνα ζωής πριν να μπω στο μνήμα
Πως πρέπει να εγχειριστώ το συντομότερο
Με όγκο στον εγκέφαλο εγώ να πάρουνε το δείγμα

Με βάλανε να υπογράψω χαρτιά
Ότι μπορεί να μην μιλήσω ξανά
Ότι μπορεί να πάθω κώμα, εγκεφαλικά
Ή να πεθάνω από την κρανιοτομή απλά
Με ρώτησαν δύο γιατροί αν είμαι αμφίχειρας
Τους είπα ναι και μου παν' είναι θετικό
Δεν φοβόμουνα γελούσα σαν είρωνας
Κι αυτοί το ερμηνεύανε σαν κάτι ηρωικό

Μου είπαν πως τα ημισφαίρια
Δουλεύουν διαφορετικά σαν έννοια
Πως έχω πιθανότητες να ξυπνήσω αλώβητος
Τους είπα "θα το δούμε στην συνέχεια"

Οχτώ ώρες πήρε η εγχείρηση
Εκεί ξύπνησα, επανήλθε η συνείδηση
Αρτιμελής και υγιής στην ολοκλήρωση
Αυτοί είπανε θαύμα με συγκίνηση

Γάζες στο κεφάλι, ράμματα το μισό
Σαν να έβλεπα το άλφα και το ωμέγα στον φακό
Μόνος μου μάθαινα πως να ξαναπερπατώ
Μου έμοιαζε πρωτόγνωρο ό,τι και να σκεφτόμουν
Τη μία μέρα οκτώ χρόνων την άλλη δώδεκα
Την άλλη δεκαέξι μοιάζει σαν θαύμα ολότελα
Τα ένστικτα επιβίωσης στη καθημερινότητα
Να λειτουργήσουν με τόση ακρότητα, αλήθεια

Δεν αποτυπώνεται με μερικές λέξεις
Απ' το κεφάλι δεν βγαίνουν εμμονικές σκέψεις
Άμα ήθελες όντως μια συμβουλή
Η πιο καλή που έχω να σου πω σε εσένα να πιστέψεις
Αποθεραπεία, δύναμη, αδυναμία
Δείχνοντας ότι δεν σπάει εύκολα η πανοπλία
Η ζωή που έχουμε ίσως να είναι μια
Μα εμείς θα μείνουμε αθάνατοι στην ιστορία