Wezuwiusz

Jestem prawie pewny, że słyszałem podobny płacz do twojego
Chcę się złapać, ale, jakby to powiedzieć, nie mam czego
Wczoraj było niby fajnie, a dziś znów składasz mnie z Lego
Mógłbym godzinami patrzeć w twoje niebo (w twoje niebo)
Jak starszy pan z Napoli, który patrzy w stronę Wezuwiusza
Tak świadomy, jak nikt, że kiedyś będzie musiał stąd ruszać
To recepta dla tych, którzy myślą, że ich nic nie rusza już
Świat jest za mały na nas dwóch, ey
Toast za ludzi, których właśnie tracę
I toast za ludzi, których już straciłem
Wszystko przez to, że cienko u mnie z czasem
I nawet dla siebie ciężko znaleźć chwilę
Pewnie już zaraz zgubię swoją trasę
I znów będę myślał, że jestem debilem
Albo jak debil obudzę się z kacem
I będę udawał, że żyję
Toast za ludzi, których właśnie tracę
I toast za ludzi, których już straciłem
Wszystko przez to, że cienko u mnie z czasem
I nawet dla siebie ciężko znaleźć chwilę
Pewnie już zaraz zgubię swoją trasę
I znów będę myślał, że jestem debilem
Lub będę dziękował, że dziś mogę zacząć
Bo wtedy jednak nie skończyłem
Czarne myśli w biały dzień
Czuję, jakbym właśnie dorósł
A przed chwilą gubił cień swój (swój)
I tak leżę, boję się znów (znów)
Świat jest pełen innowierców
А я вірю, що іще іноді про мене хтось може там іще думає
І хотів дати вам це серце, але у мене немає
Як не розумієш, що хтось має думки холодні як останні травень
То ти повинен зробити те саме що русскій корабель, yeee
Toast za ludzi, których właśnie tracę
I toast za ludzi, których już straciłem
Wszystko przez to, że cienko u mnie z czasem
I nawet dla siebie ciężko znaleźć chwilę
Pewnie już zaraz zgubię swoją trasę
I znów będę myślał, że jestem debilem
Albo jak debil obudzę się z kacem
I będę udawał, że żyję
Toast za ludzi, których właśnie tracę
I toast za ludzi, których już straciłem
Wszystko przez to, że cienko u mnie z czasem
I nawet dla siebie ciężko znaleźć chwilę
Pewnie już zaraz zgubię swoją trasę
I znów będę myślał, że jestem debilem
Lub będę dziękował, że dziś mogę zacząć
Bo wtedy jednak nie skończyłem (nie)