Skylia tou Polemou
Έλα τον Αύγουστο πάμε αν θέλεις ξανά Βουδαπέστη
Το βράδυ γυρνάμε στο Δούναβη κι αν βαρεθούμε πίσω Αθήνα και ζέστη
Σ' αυτούς τους δρόμους που ξέρω που με έχουν κάνει να θέλω
Να συνεχίσω να γράφω κι από τα λάθη μου να μη μαθαίνω
Κι έχω μια λόξα
Να συνεχίσω να μένω εδώ πέρα, έχω μια λόξα
Μα αυτή η πόλη
Δεν ομορφαίνει ούτε όταν βγαίνουν τα ουράνια τόξα
Και να θυμάσαι σ' αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνοι μας κι όλοι τους
Πρέπει οι ρίμες σου να 'χουν φωτιά αν θες να κάψεις την πόλη τους
Θέλουν να δουν το κεφάλι σου να είναι μες στην αγχόνη τους
Μα να θυμάσαι πως από πάντα ήμασταν μόνοι μας κι όλοι τους
Μόνοι μας όπως στη μέση της θάλασσας στέκουν οι φάροι
Χαμένα παιδιά που ποιήματα γράφουν και τα φωτίζει μόνο το φεγγάρι
Μόνοι μας όπως στη μέση της θάλασσας στέκουν οι φάροι
Μέσα στο πέλαγος οι τελευταίοι κουρσάροι.
Ισαποστάκηδες φίλους δε θέλω δεν είμαι πια δεκαπέντε
Έχω σκυλιά του πολέμου μαζί μου διψούν για πρωτάθλημα λέμε
Αν ήμουν μικρός δε θα με ένοιαζε καν
Τριανταπέντε τα χρόνια όμως μαν
Άκουσες ραπ μα δεν κατάλαβες ότι η ξήγα είναι το παν
Φίλοι που γίναν κοπάδι
Που διώχνουν το κάθε σκοτάδι
Φίλοι που πίνουμε μπύρες απόγευμα μέχρι να φτάσει το βράδυ
Φίλοι με λόγια που κόβουν και όχι που γίνονται χάδι
Που όποτε έρχονται δύσκολα βάζουνε πλάτη
Κι όταν δεν είμαι καλά ξέρουν θα βγάλω καινούριο κομμάτι
Μες στις Σταγιάτες στα σπίτια είμαστε μαύρες σημαίες
Κυματίζουμε για όσους πολέμησαν κι όσους χαθήκαν για κάποιες ιδέες
Το βράδυ γυρνάμε στο Δούναβη κι αν βαρεθούμε πίσω Αθήνα και ζέστη
Σ' αυτούς τους δρόμους που ξέρω που με έχουν κάνει να θέλω
Να συνεχίσω να γράφω κι από τα λάθη μου να μη μαθαίνω
Κι έχω μια λόξα
Να συνεχίσω να μένω εδώ πέρα, έχω μια λόξα
Μα αυτή η πόλη
Δεν ομορφαίνει ούτε όταν βγαίνουν τα ουράνια τόξα
Και να θυμάσαι σ' αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνοι μας κι όλοι τους
Πρέπει οι ρίμες σου να 'χουν φωτιά αν θες να κάψεις την πόλη τους
Θέλουν να δουν το κεφάλι σου να είναι μες στην αγχόνη τους
Μα να θυμάσαι πως από πάντα ήμασταν μόνοι μας κι όλοι τους
Μόνοι μας όπως στη μέση της θάλασσας στέκουν οι φάροι
Χαμένα παιδιά που ποιήματα γράφουν και τα φωτίζει μόνο το φεγγάρι
Μόνοι μας όπως στη μέση της θάλασσας στέκουν οι φάροι
Μέσα στο πέλαγος οι τελευταίοι κουρσάροι.
Ισαποστάκηδες φίλους δε θέλω δεν είμαι πια δεκαπέντε
Έχω σκυλιά του πολέμου μαζί μου διψούν για πρωτάθλημα λέμε
Αν ήμουν μικρός δε θα με ένοιαζε καν
Τριανταπέντε τα χρόνια όμως μαν
Άκουσες ραπ μα δεν κατάλαβες ότι η ξήγα είναι το παν
Φίλοι που γίναν κοπάδι
Που διώχνουν το κάθε σκοτάδι
Φίλοι που πίνουμε μπύρες απόγευμα μέχρι να φτάσει το βράδυ
Φίλοι με λόγια που κόβουν και όχι που γίνονται χάδι
Που όποτε έρχονται δύσκολα βάζουνε πλάτη
Κι όταν δεν είμαι καλά ξέρουν θα βγάλω καινούριο κομμάτι
Μες στις Σταγιάτες στα σπίτια είμαστε μαύρες σημαίες
Κυματίζουμε για όσους πολέμησαν κι όσους χαθήκαν για κάποιες ιδέες
Credits
Writer(s): Petros Patoucheas
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.