Allos Eaftos

Φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα πως μια μέρα
Θα έχει ξημερώσει και θα ναι Δευτέρα
Κι εγώ δυο μέρες θα 'χω χάσει θα 'χω ξεχάσει να ζω

Θα έχει συννεφιά που θα χει κρύψει τον ήλιο
Θα καταλάβω πως δεν έχω πια ούτε έναν φίλο
Ούτε δουλειά και θα πέσω πάλι για να κοιμηθώ

Ίσως και πάλι τότε να ναι ωραία η ζωή
Δεν θα με νοιάζει το πότε, το πώς, το γιατί
Θα λένε όλοι
Αν σοβαρευόταν λίγο θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα
Και δε θα με νοιάζει

Μα είμαι ένας
Είμαι ένας άλλος εαυτός
Γυρνάω μόνος στα παγκάκια στις πλατείες
Βγάζω τη σκέψη μου για βόλτα το βράδυ για μπίρες
Και της λέω για τα τηλέφωνα που δεν πήρες

Φοβάμαι πως αν προσπαθήσω δε θα μπορέσω
Πως δε θα βλέπω τίποτα και πως αν παίξω
Θα χάσω κι αν φτάσω έστω κάπου αυτό θα 'ναι η αρχή

Πως στα μισά του ταξιδιού θα χάσω το δρόμο
Και μόνος μου απλώς με μια βαλίτσα στον ώμο
Θα περπατάω δίχως πορεία μες στη βροχή

Ναι έτσι θα 'ναι ωραία, θα 'ναι ωραία η ζωή
Δεν θα με νοιάζει το πότε, το πώς, το γιατί
Θα ακούω κλισέ του στυλ
Το θέμα είναι να βάζεις στόχους και να απολαμβάνεις το ταξίδι προς αυτούς
Και δε θα με νοιάζει

Μα είμαι ένας
Είμαι ένας άλλος εαυτός
Γυρνάω μόνος στα παγκάκια στις πλατείες
Βγάζω τη σκέψη μου για βόλτα το βράδυ για μπίρες
Και της λέω για τα τηλέφωνα που δεν πήρες

Φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα πως μια μέρα
Θα έχει ξημερώσει και θα ναι Δευτέρα
Κι εγώ δυο μέρες θα 'χω χάσει θα 'χω ξεχάσει να ζω

Μα πιο πολύ φοβάμαι πως σ' αυτή τη ζωή
Πάντα θα σκέφτομαι το πότε, το πώς, το γιατί
Και λίγο πριν το τέλος θα πουν

Ήταν ένας
Ήταν ένας άλλος εαυτός
Γυρνούσε μόνος στα παγκάκια στις πλατείες
Έβγαζε τη σκέψη του για βόλτα το βράδυ για μπίρες
Και της έλεγε για τα τηλέφωνα που δεν πήρες