Hit - Ελπίς

Κι είδα, πώς τελευταία είμαι λίγο πιο ρομαντικός απ' ότι ήμουν
Πώς εναποθέτω ελπίδες σ' αυτούς που κάτι μου δίνουν
Κι όχι γ' αυτούς αλλά για μένα
Μήπως κάτι για μένα να γίνουν
Μα όλο γίνονται σκιές και τα θέματα τους πνίγουν
Κι όλο ξεχνάω να θυμηθώ πόσο σύντομα θα φύγουν
Κι όλο κάτι μου παίρνουν μα μια χαρακιά αφήνουν
Κι όλο μεγαλώνουν αποστάσεις χωρίς χιλιόμετρα να φθήνουν
Γιατί οι αποστάσεις είναι μέσα μας πριν τείχη γίνουν
Κι ποια τύχη εξηγεί όλα αυτά που με πνίγουν
Όταν για το συμφέρον άνθρωποι τα μάτια τους κλείνουν
Κι όλο βολεύονται σε κελιά που ανέσεις προσδίδουν
Κι όλο λένε ναι στον συμβιβασμό και τα όνειρα τους σβήνουν
Για μια καλοπέραση άφραγκοι θα μείνουν
Κι όλο μια καταπιεστική ρουτίνα καταπίνουν
Για ένα ρεπό και μια απόδραση λίγο να ξεφύγουν

Η ζωή σου είναι πόλεμος για να προστατέψεις ότι αγαπάς
Κι όσο πιο άνθρωπος είσαι τόσο πιο πολύ πονάς
Όση απογοήτευση κι αν συνέχεια αποκτάς
Με την ελπίδα σα σπαθί σου μονάχα να προχωράς
Όσο κι αν, την εμπιστοσύνη μου για σένα κάτω μου πατάς
Άνθρωπε πιστεύω ακόμα σε σένα αν με ρωτάς
Όσο κι αν στέρεψε η κοίτη απ' το ποτάμι της καρδιάς
Θα εκβάλει κάποτε στην θάλασσα που αποζητάς
Κι ας σε είδα να βυθίζεσαι στο έλος της μοναξιάς
Και τα άτομα που πιότερο απ' όλους εκτιμάς
Να γκρεμίζουν τα μέσα σου συθέμελα μονομιάς
Και σε είδα ένα σάκο καθρέφτη με μανία να βαράς
Κι ενώ σπάγανε κομμάτια και συ μέσα σου να σπάς
Σ' είδα όμως την επάρατο κατάματα με πείσμα να κοιτάς
Και να της λες δεν θα με ρίξεις ρε όσο και να χτυπάς
Κι ας μην ξέρεις ποιό κερδίζει απ' τα μέρη της ζυγαριάς
Υποσχέθηκες σε σένα πότε μην τα παρατάς
Κι αν εκπαιδεύτηκες σα δολοφόνος την σκανδάλη να πατάς
Το κάνες για να σκοτώσεις μέσα σου ότι κρατάς
Ισχνότητες κι φόβους που τρώνε το μυαλό σου
Να 'σαι δειλός η πληγωμένος σε ρωτώ τι προτιμάς
Νιώθεις ικανός να κουβαλήσεις τον σταυρό σου
Μήπως κάποιο συμφέρον αγιάζει το σκοπό σου
Έχεις πρώτα εσύ εσένα να δωθείς στον διπλανό σου
Ή προσπαθείς να σε βρείς χειρίζοντας τον διπλανό σου
Η συντροφικότητα που θες αποτελεί ψυχαναγκασμό σου
Αφού δεν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου
Έπεσες πιο χαμηλά από το φετινό μισθό σου
Όσο ανέβηκες για να καλύψεις το κενό σου
Μερικές ανασφάλειες κρέμασες για φυλαχτό σου
Κι ότι δεν κατάφερες, ζητά το από τον γιό σου
Κι είπα αφού σε πονά κλείσε το παράθυρό σου
Όσο όμορφη θέα κι αν προσφέρει στον οφθαλμό σου
Οφθαλμαπάτη η ελευθερία, φυλακή το θυμικό σου
Πόσο ζεις για τους άλλους και τι θα πει ο διπλανός σου
Μέτρα τις ρυτίδες στη ψυχή κι όχι στο μέτωπο σου
Που σου πρόσφερε κάθε άνθρωπος στον πηγαιμό σου
Ίσως μία μέρα καταφέρεις να ξεφύγεις από τον ιστό σου
Και με δύο μάτια μαζί να τείνεις προς το ιδανικό σου
Γιατί τον θησαυρό σου βρήκα κάτω από το βλέφαρο σου
Χόρευε στα χείλη και βουτούσε στο βυθό σου
Και το πιο ακριβό δώρο που μου έφερες ποτέ
Ήταν το χαμόγελό σου