Narnia

Δεν είναι chill η μουσική μου είναι άγρια
Μέσα στο κεφάλι μου παράνοια
Ανοίγω την ντουλάπα προς τη Νάρνια
Θέλω να φύγουμε από 'δω να πάμε μακριά
Φεύγουμε μακριά πέφτουμε σα δάκρυα
Στου κέντρου τα δωμάτια
Χορεύουν ότι γράφω ως τα προάστια

Το πρώτο μου κομμάτι ηχογράφησα στο Σώκο
Με ένα γάτο και ένα ντόγκο
Μεγαλώνουμε γαμώτο
Να 'σαι καλά οπού και να 'σαι
αν ζήσαμε στιγμές στο χρόνο
Πριν να πέσουνε τα ματιά σου'πα αντίκρυσε το φόβο σου
Φάτονα φάτονα
Πριν τα όνειρα μας τα σκεπάσει κάποιο πάπλωμα
Πριν να γίνουμε επιγραφές σε μάρμαρα
Θα 'θελα πάντα να
Πετάμε όπως τα αποδημητικά
Πάνω απ' τη ζούγκλα με τα αρπακτικά
Κανείς δε φέρεται κανονικά
Όλοι κοιτάμε εδώ σκαλωτικά
Μητέρες θηλάζουν παιδιά που δειλιάζουν
Παιδιά τα κιλά σε παιδιά δες μοιράζουν
Παιδιά για κιλά τα παιδιά δες πειράζουν
To bullying το dealing στη πόλη μου ακμάζουν
Φαντάσματα έρχονται και με σκεπάζουν
Αρώματα φεύγουνε πόσο σου μοιάζουν
Δεν είδα άνθρωπο να σε κοιτάει
και να μη θαμπώνεται απ' την ομορφιά σου
Ζωή αν θες βιάσου
Τον κόσμο δικό σου φαντάσου
Πολλοί δεν τόλμησαν να δοκιμάσουν
Φοβήθηκαν ότι έχουν πολλά να χάσουν
Το αφήνω να με πάει όπου θέλει μπρο μου
Και με πάει μπρο μου
Σ' ό,τι είναι δικό μου
Ηλιοβασίλεμα να πίνω το ποτό μου
Ακόμα αναρωτιέμαι το ποιος θέλει το καλό μου
Είσαι οκέι να βουτήξεις στο βυθό μου

Δεν είναι chill η μουσική μου είναι άγρια
Μέσα στο κεφάλι μου παράνοια
Ανοίγω την ντουλάπα προς τη Νάρνια
Θέλω να φύγουμε από 'δω να πάμε μακριά
Φεύγουμε μακριά πέφτουμε σα δάκρυα
Στου κέντρου τα δωμάτια
Χορεύουν ότι γράφω ως τα προάστια

Έχω τάσεις φυγής τάσεις φυγής
Στο περίπλου της γης
Στο περίπου να 'ρθεις
Άντε να μην αργείς
Μάθε να συγχωρείς
Το εγώ σου να βρεις
Ν' αγαπάς τον εαυτό σου
Όσο είναι νωρίς
Όλα σβήνουν νωρίς
Στο κύκλο της ζωής
Αν πληγώνεις θα δεις
Μπροστά σου θα το βρεις
Ότι θα πληγωθείς
Τα πεπρωμένα μένουνε καμπερωμένα
Δεν ξεφεύγεις από μένα
Τα παιδιά πίνουν χημείες και ξυπνάνε μεθυσμένα
Σε σεντόνια ιδρωμένα
Μου θυμίζουνε εμένα
Μες σε βράδια περασμένα
Ξεχασμένα δε νομίζω
Όλο κάτι περιμένω
Rest in peace Δεύτερο Πρόσωπο Θλιμμένο
Σβήνουν της νύχτες τους με απιονισμένο
Ξέρουν που είναι αφιερωμένο
Σε όλα τα αλάνια
Που δίνουν ζωντάνια
Στο μυαλό μας τρελά στο κορμί μελάνια
Γράφω θησαυρούς μυστικούς για αδερφούς
και έρωτες μου κρυφούς που κρατάνε για πάντα
Για εκείνους που μου λένε ότι τους εμπνέω
Μου δίνουνε δύναμη όταν καταρρέω
Θυμάμαι από όταν ήμουνα παιδί
Θαύμαζα πάντοτε το θαρραλέο
Είμαστε ότι μας βγαίνει πηγαίο
Μέρες κενές νιώθω δεν αναπνέω
Αν πάρω μια ανάσα σκάω με κάτι νέο
Αν μπορείς έλα βγάλε με ψεύτη για όσα λέω

Δεν είναι chill η μουσική μου είναι άγρια
Μέσα στο κεφάλι μου παράνοια
Ανοίγω την ντουλάπα προς τη Νάρνια
Θέλω να φύγουμε από 'δω να πάμε μακριά
Φεύγουμε μακριά πέφτουμε σα δάκρυα
Στου κέντρου τα δωμάτια
Χορεύουν ότι γράφω ως τα προάστια