Oi Aderfades

Δυο αδερφάδες σμίξανε
σε ξέφωτο δισταύρι
κι αφού ε-φιληθήκανε (οι αδερφάδες)
ε-πιάσανε κουβέντα:

Πως τα περνάς μωρή αδερφή
στη γειτονιά που μένεις!
Έχεις στεριώσει σπιτικό
ή ζεις α-μονάχη σου!

Δεν έχω στέσει σπιτικό
μήδε φαμίλια έχω
α-μοναχή ξεκίνησα
κι α-μονάχη μου μένω!
Κι όπου παντίξω σπιτικό
παλεύω να το κλείσω!
Κι όπου παντίξω έρωτα
να τον-ε σι-ο-χαλάσω!
Μόνο ο-ντε βλέπω α-μοναχό
γελά το πρόσωπο μου
και νοιώθω πως ταιριάζουμε
(έτσα το νοιώθω)
και του κοντό-σιμώνω!

Για πε μου ε-δα (κι εσύ αδερφή)
Πώς τα περνάς
κι ήντα 'χεις καμωμένα
Έχεις στελιώσει σπιτικό
και φαμεγιά μεγάλη;;

Και σπιτικό ε-στέλιωσα
και φαμεγιά μεγάλη!
Κι όπου κι αν γ-'κούσω μάχιτες
πηαίνω να τως τα σιάξω!
Κι όπου κι αν γ-'κούσω χωρισμό,
παλεύω να τσι σμίξω!
Κι ο-ντε παντίχνω α-μοναχό
λυπούμε και δακρύζω
γιατί δε θέλω α-μοναχός
κιανείς στον γ-κόσμο να ναι!

Κι αφού ξαναφιλήθηκαν
(οι αδερφάδες)
ε-πήρανε τη στράτα!
η ΜΟΝΑΞΙΑ για το βουνό
κι η ΑΓΑΠΗ για την πόλη