Bikhabi

منو درآرین از غم
هم بینیم زخمه، هم لثه م
دستای من آلوده ان
با حال دنیاتون مستم
سیاهو درآرید از تنم
راه حلاتون مسخره ن
کلی حرف هست تو دفترم
بسته س اسباب رفتنم

که راست راست میکرد تاراج
اون که دل گذاشت زیر پاهاش
تاس باز میریخت بالاش
یه قربونی جای پاداش
میتابید نورشو باز از دور
اون که بودش برا ما مأمور
کوبیده پا واسه ما هر روز بگه
میوه از درخت نارس بود

سیلی سقوطو لمس کرد
این برگی که سبزیشو زرد کرد
سوز سرما رو صبر کرد
این شاخه رو بی صدا ترک کرد
تو سینه زمستون ساز میزد
کاش زندگی دستاشو باز میکرد
آخرین آغوش آخرین برگ
که شاخه برگاشو ناز میکرد

قلبی که برداره چین و چروک
میشه آدم وحشی تو دید عموم
خورشید خوشگل تیغ غروب
طنابو دیدی و کردی طلوع
میگفتی میارن آدما کم
اونجا که برده باوراتن
من باورامو دفن کردم
تو قبرشون اما جا برات هست

چه حرف هایی اشک شد و بارید
یه لبخند خالی جای ترس تابید
قفله رو پاییز این فصل طولانی
یه چند سالی هست که بیدارم
وابستگی دارم به این تنهایی
یه سرزمین بی آب و طرفدارم
بی رحم گاهی

تصویر تار تو قاب کهنه
از کرما میسازه یه مار گنده
گفتین کرده به طعمه توبه
مثل لالایی خوندن واسه مرده
پای سفره تش شامو خورده
به دستپخت طعمه میده نمره
این سفره لطف طعمه هاس
چون طمع هم تو گاوه، هم تو گرگه

این فاحشه از کدوم هرزه خونه س
که هاره تو دنیای بچگونه ش؟
قبلاً مثل اینو مسخ کردم
چه فرقی دارن حالا سگ با توله ش؟
خودم محکوم به قتل خودمم
که اینطوری قلبم پاره پوره س
من خیلی وقته بیرون لونه م
کدوم ور اصلاً راه خونه س؟

لونه ما ویرونه بود
رئیس قبیله دیوونه بود
شیشه عمر این قبیله شکست
تلاش اهالی بیهوده بود
آیه یأس نخوندم براش
هرچند اینجا دیگه موندن نداشت
حیف ریه م که پر کرد هواش
بریدن از ما هم خونسردتراش

اینو رو سنگ قبرم بذارید
تاریخ تولد: از وقتی تابیید
تاریخ مرگ: هر وقت بیدارید
علت مرگ: هیچوقت نخوابید
خواب خوش اینجا سحرشون بود
با ماهیِ مرده شد صیدشون پر
بیشعوری شد بینشون پل
بین مردم با شیخ منگل

انگار بازم دلت شکسته س
روزگار ازت دلگیر و خسته س
تو هر بار نرسیدی به مقصد
شدی شبیه هرچی میدادی از دست و
انگار دیگه نمیشه صبر کرد
آرزوهات بهت نمیگن حرکت کن
انگار اگه بری هم از عمد
کسی بهت اصن نمیگه برگرد