Soms

Soms zit ik te veel in m'n hoofd
De wereld draait steeds sneller waardoor ik maar achterloop
Het leven vol impulsen en ik heb mezelf verdoofd
Ik deins terug, hap naar lucht, en ik vlucht in de smoke
Want hoe ik inhaleer stagneert hoe ik accelereer
Leg je leergeld neer en leer
Van de dromen die we hebben en de fouten die we maken
Maar soms kan ik door al die dromen bijna niet meer slapen
Waarom ben ik ontevreden met het leven dat ik leid?
Waarom twijfel ik terwijl problemen helen met de tijd?
Ik moet leren om te leren niet meer leunen op geluk
Bedoel een diamant die kan toch niet bestaan zonder de druk?
Dus waarom klaag ik over stress maar is het weg: A-relaxt
En ondertussen word ik ook onrustig; pak ik maar de fles
Vroeger keek ik op naar mannen met een 8.6
Omdat ze het leven snapten en niet dachten aan de stress

(Het leven snapten en niet dachten aan de stress)

Soms is het eventjes te veel
De plannen en de planning plus mijn eigen toekomstbeeld
Soms luister ik niet goed wanneer ik blindstaar op mijn doelen
Dus één van m'n doelen is me in het moment te voelen
Want wat begon als chillen met Saba dat is nu werk
Wat begon als spitten dat wordt nu zomaar een brand
Alles wat ik zeg of met de mic vastleg
Heeft nu opeens betekenis en is zo meteen echt
Wat als ik verander maar iets spit op de track
Waar ik later niet meer achter sta is het dan wack?
Tegelijk is iedereen onzeker; dat maakt je mens
Dus stel mezelf de vraag; 'Robs, vanwaar al die stress?'

(Het leven snapten en niet dachten aan de stress)

En soms verlang ik naar niets
Soms heb ik geen woorden maar behoefte aan beats
Soms praat ik op de maat en soms spreken de keys
Zoals je ziet ben ik een laatbloeier in de muziek
Ik ben wat in het vat zit en dat verzuurd niet
Goed bewaard als een twaalf jaar oude whiskey
Die pas gedronken wordt bij liefdesverdriet
Nadat je liefde je liet
Soms is alles te veel
Soms is het alles of niets
Soms heb ik ruimte nodig pak ik de fiets
Onderweg naar jezelf op zoek naar kalmte en rust
In een veilige haven zoals de eerste kus
Of in familieruzies als je broertje je sust
Onbewust had je lobi nodig 'Dat was het dus!'
Want je voelde je ruk, futloos, uitgeput, stuk
In gedachte bij die vijgenboom waar ik onder vlucht en

(Het leven snapten en niet dachten aan de stress)

Soms wil ik vechten maar dan denk ik met wie
Soms rook ik jonko's maar dan helpt het niet
Soms ben ik bang, soms ben ik boos, soms verdriet
Soms wil ik afstand gewoon effetjes niets terwijl ik daarin juist mezelf verlies
Soms weer dezelfde friet
Bij dezelfde tent
Met dezelfde saus
Uit dezelfde fles
Soms denk ik aan de Bims; Ik woon al zo lang in West
Vraag me dan af of ik Holy nog ken
Zijn alle homies geblessed?
Geoff, Ella, Redje, Nano en Rev
Ik vraag me af wanneer ik denk
Aan de '1106'
Onverschillig zijn: De vijand van mijn zelfrespect
Een gevecht dat je verliest als je jezelf niet kent
Dus ik schenk en ik proost blijven steady voor de show
Ik zie het als een uitlaatklep voor alle twijfels in mijn hoofd
Soms vind ik het spannend waar dit alles toe leidt
Wanneer ik kijk naar mezelf: Ja, ben ik wel die guy?

(Het leven snapten en niet dachten aan de stress)

(Het leven snapten en niet dachten aan de stress)



Credits
Writer(s): Joshua Sabajo
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link