Gia Tous Diaforetikous

O άλλος μου λέει να προσέχω τους φίλους που έχω γιατί μείναν λίγοι
Ύστερα πήγε και βρίζονταν με τη δικιά του όλη τη νύχτα στο σπίτι
Στις συμβουλές είσαστε όλοι ωραίοι μάλλον δεν έχεις ακούσει που λέει,
Έχω σκυλιά του πολέμου μαζί μου διψούν για πρωτάθλημα.

Ευλογημένος που είδα να παίζει στο πιάνο ο παππούς στη Φειδίου,
Ξέρω μονάχα δυο ακκόρντα κι ούτε μια γνώση ωδείου,
Μπορεί να μ' είδες καμία φορά να περνάω μπροστά σου από τη Σταδίου,
Η σε εκείνη την κωλοδουλειά στο κέντρο του Περιστερίου.
Μπορεί να μ' είδες και κάπου αλλού
Με ένα μαύρο πουκάμισο και μια σαμπούκα λευκή δε θυμάμαι όμως που
Μπορεί να μ ' είδες στους μύθους του βάλτου να κρυφακούω όσα έλεγε η αλεπού
Ή στον πεζόδρομο εκεί στην Κωλέττη να αράζουμε με το ανάλογο κρου.
Πήρε έναν σκύλο ο Μήτσος και τον φωνάζει Λουκά,
Μου λέει γαυγίζει συνέχεια όταν αντικρίζει περιπολικά,
Βάλαμε ακόμα ένα ούζο να πιούμε κι ας ξέραμε ότι είχε πάει αργά,
Γύριζα σπίτι μετά και στο αμάξι το ράπαρα όπως την πρώτη φορά.

Πότε τελειώνει η μίξη Θανάση; αυτό θα πάει για αυτούς
Που έχουμε τόσα κοινά κι όμως έμαθαν να τους φωνάζουν διαφορετικούς,
Δε θα μιλά για θυσίες, δε θα μιλά για σταυρούς
Ούτε για φίλους παλιούς ούτε για έρωτες παντοτινούς.
Γράφουμε τόσα κουπλέ ώστε να χουμε για τα γεράματα
Για αυτό ραπάρουμε ακόμα και όταν πηγαίνουμε για τη δουλειά τα χαράματα
Στα διπλανά αυτοκίνητα βλέπουνε και μας περνάν για τρελούς
Μα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρελοί εκεί έξω πες μου τι θα 'χες να ακούς.

Να 'ναι καλά οι μουσικές που διαλύουν το στρες
Ένα κορίτσι που τέρατα διώχνει με δυο αγκαλιές,
Αυτοί οι δυο που με γλίτωσαν από τη γύρα στις κωλοδουλειές
Κι έτσι δε βγάζω εξανθήματα πια με μαλακίες καθημερινές.
Να 'ναι καλά και ο Ζάγκουρας στην Αμοργό τα καλοκαίρια να παίζει την Προύσα
Το άλλο πρωί αν ξυπνήσεις νωρίς φεύγουμε πάμε Δονούσα,
Δεν είναι ότι μου 'χει λείψει να σκάει του Σκοπελίτη το κύμα,
Θέλω καβάτζα απλά καμιά ρίμα πριν χειμωνιάσει ξανά στην Αθήνα.
Γίναμε οι στίχοι που τραγουδήσαμε
Εκείνες οι θάλασσες που κολυμπήσαμε και τα νησιά που αγαπήσαμε,
Όλα τα όνειρα που δε θερίσανε οι μαλακίες που κάναμε
Μέσα σε μια βραδιά μεγαλώσαμε λέει κι ούτε που το καταλάβαμε.

Πότε τελειώνει η μίξη Θανάση; αυτό θα πάει για αυτούς
Που έχουμε τόσα κοινά κι όμως έμαθαν να τους φωνάζουν διαφορετικούς,
Δε θα μιλά για θυσίες, δε θα μιλά για σταυρούς
Ούτε για φίλους παλιούς ούτε για έρωτες παντοτινούς.
Γράφουμε τόσα κουπλέ ώστε να χουμε για τα γεράματα
Για αυτό ραπάρουμε ακόμα και όταν πηγαίνουμε για τη δουλειά τα χαράματα
Στα διπλανά αυτοκίνητα βλέπουνε και μας περνάν για τρελούς
Μα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρελοί εκεί έξω πες μου τι θα 'χες να ακούς.



Credits
Writer(s): Petros Patoucheas
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link