Apousies (feat. Dolos)

Παιδί ενός αποτυχημένου γάμου
Αλλά ευτυχώς με αγαπούσε διπλά η γιαγιά μου
Και αν έπαθα ανία, στο τέλος και αμνησία εγώ θυμάμαι
Γιατί δεν ξεχνιέται η αυτοθυσία
Μύριζε Μικρασία η γειτονιά από τα φαγητά σού
Μου'λεγες η δύναμη είναι η τελευταία μπουκιά σού
Έψαχνες την ώρα πού ο πατέρας μου δεν βλέπει
Και μου'βαζες κρυφά τα χαρτζιλίκια σου στην τσέπη
Πες του παππού που τώρα γίνανε φασίστες όλοι
Τσάμπα παρέδωσε στους Άγγλους το πιστόλι
Πες του οι φίλοι μου και'γω κρατάμε εδώ την πόλη
Κι αυτός να στέλνει τις ντομάτες απ'το περιβόλι
Και δεν ξεχνώ, κάθε Πάσχα στο χωριό
Δυναμιτάκια και τσιγάρα πίσω απ'το καμπαναριό
Μυρίζανε τα ρούχα τσιγαρίλα και με μάλωνες
Σε γερνούσα εγώ, εσύ με μεγάλωνες
Θέλω ξανά να πάει οχτώ, να μου ξανά φτιάξεις πρωινό
Και να μου λες να μην αργήσω στο σχολείο
Εχθές το βράδυ έπεσα να κοιμηθώ
Μπορεί να είναι κι ιδέα μου, ήσασταν εδω κι οι δύο
Είν'απουσίες πού δεν αναπληρώνονται
Σαν τις ουσίες σε μυαλά καρφώνονται
Και τα τραγούδια αυτά θ'αφιερώνονται
Σ'όσους έχουν την τάση ποίο συχνά ν'απομονώνονται
Είν'απουσίες πού δεν αναπληρώνονται
Σαν τις ουσίες σε μυαλά καρφώνονται
Και τα τραγούδια αυτά θ'αφιερώνονται
Σ'όσους έχουν την τάση ποίο συχνά ν'απομονώνονται
Οπότε ερχόμουν από'κει τρώγαμε πάντοτε μαζί
Και με καμάρωνες από τη χαραμάδα
Είχες διάφορα ταμπού, μου'πες να βγάλω τα τατού
Με παραλλαγές μικρό ν'αλλάξω ομάδα
Εσύ αγαπούσες την γιαγιά, μου'πες να βρω μια γυναίκα
Να είμαι εκεί να μην μπουκάρω σ' άλλη φούστα
Όλα τα άλλα είναι ρηχά, να'ναι ο παράδεισος καλά
Να'χει φρουτάκια και χαρτιά, να βγάζεις γούστα
Μπαρμπαλιά πού'χες τα μάτια σου σκυφτά, περπάταγες στη γειτονιά
Γούσταρες Μάρκο Δελιά και Ζαμπέτα
Μοίραζες τις συμβουλές, είχες τέσσερις εγγονές
Και μιά μεγάλη αδυναμία στη Μαριέτα
Η γιαγιά κρατούσε ρίζες από τη Ζάκυνθο και μια καλλιτεχνική πτυχή
Οπός εγώ με τη λούπα
Το θυμάμαι σαν και χθές, τα ξαδέρφια μου φοιτητές
Ερχόμασταν τις Κυριακές να φάμε σούπα
Στο πηγαιμό μέχρι τη τελευταία πνοή, η γειτονιά σ'αποχαιρέτησε μ'ορμή
Δεν μπορούσες το δράμα
Στον ουρανό σε περιμένει ο θείος ο Φίλιππας
Και στην αγκαλιά του είπε "καιρό περίμενα μάνα"
Τα παλικάρια έχουν πιάσει το μαγείρεμα
Τώρα στις αυλές μας τα φεγγάρια είναι ήρεμα
Τρώμε και πίνουμε για εκείνους που απουσιάζουν σήμερα
Κάθε Κυριακή και κάθε ανήμερα
Είν'απουσίες πού δεν αναπληρώνονται
Σαν τις ουσίες σε μυαλά καρφώνονται
Και τα τραγούδια αυτά θ'αφιερώνονται
Σ'όσους έχουν την τάση ποίο συχνά ν'απομονώνονται
Είν'απουσίες πού δεν αναπληρώνονται
Σαν τις ουσίες σε μυαλά καρφώνονται
Και τα τραγούδια αυτά θ'αφιερώνονται
Σ'όσους έχουν την τάση ποίο συχνά ν'απομονώνονται