Bir Zamanlar Ben De Mutluymuşum

Gölgelerin ardında kaybolmuşum,
Kendi içimde bir yabancıymışım,
Her gün biraz daha savrulmuşum,
Bir zamanlar ben de mutluymuşum.

Soğuk odalarda yalnız uyandım,
Her nefes bir çığlık, içimde yankılanan,
Geçmişin izleri silinmez duvarlarda,
Bir zamanlar ben de güneşi hissederdim.

Karanlıkta yalnız adımlarım yankılanır,
Bir zamanlar dost bildiklerim uzaklarda,
Sonsuz boşlukta kaybolan umutlarım,
Bir zamanlar ben de sevinçle doluymuşum

Bir zamanlar ben de mutluymuşum,
Gözlerimde umut, kalbimde ışık varmış,
Şimdi her şey solmuş, her şey kaybolmuş,
Kendimi bulduğumda, zaten çok geç olmuş.

Düşlerim karanlık, yollarım dar,
Bir adım atsam, sonsuz bir boşluğa,
Bir zamanlar ben de severdim hayatı,
Ama şimdi sadece bir gölge, yıkık bir duvar.

Geçmişi özlüyorum, ama sadece bir hayal,
Elimde kalan bir avuç toz ve pişmanlık,
Beni terk eden anılarla savaşmak,
Bir zamanlar ben de güçlüymüşüm.

Bir zamanlar ben de mutluymuşum,
Gözlerimde umut, kalbimde ışık varmış,
Şimdi her şey solmuş, her şey kaybolmuş,
Kendimi bulduğumda, zaten çok geç olmuş.

Geceye sarılırken, umutsuz bir çığlık,
Bir zamanlar ben de gülerdim,
Şimdi sadece bir yankı, boşluğun ortasında,
Bir zamanlar ben de insanmışım.

Belki de bir gün bulurum kendimi,
Uzaklarda kaybolan yıldız gibi,
Ama o ana kadar, sadece bir gölge,
Bir zamanlar ben de mutluymuşum...

Geçmişte yankılanan hatıralar,
Bir zamanlar içimi aydınlatan umutlar,
Şimdi karanlıkta gömülü bir hüzün,
Bir zamanlar çiçekmişim, şimdi solmuşum.

Bir zamanlar ben de mutluymuşum,
Gözlerimde umut, kalbimde ışık varmış,
Şimdi her şey solmuş, her şey kaybolmuş,
Kendimi bulduğumda, zaten çok geç olmuş.