POLIOROFA (feat. axxotheproducer)

Τρώς τα λεφτά σου στις πόρνες
Πνίγεις τον πόνο σε σκόνες
Βλέπεις τα πάντα με εικόνες
Μας κρύψαν καλά ολα τα κόμπλεξ
Κανένας δε νοιάστηκε για αυτά που λέτε πίπες
Ήμουνα μπροστά στα λόγια τα μεγάλα που είπες
Είδα μπροστά στα μάτια μου φίλο να τρώει φρίκες
Έβγαλε το πιστόλι του και τους έβαλε τρύπες
Έχω ενα φίλο το πως ζει κι αυτός καλά καλά δε ξέρει
Τη βγάζει με κομπίνες για να μη βγάλει μαχαίρι
Μια φίλη με παιδί παρακαλά να βρει ένα χέρι
Κι αυτή να κρατηθεί αφου ο πατέρας δε συνεισφέρει
Άνθρωποι ρίξανε τα μούτρα τους ζητήσαν'
δανεικά
Τους άλλαξαν οι συνθήκες δεν εγινε ξαφνικά
Ο χρόνος μας κοιτάζει λιγο κοροϊδευτικά
Στη χώρα αυτή τη γαμημένη δεν χωράνε τα παιδιά
Γύρισα στο σπίτι με το πρώτο μου κομμάτι
Ένα κομμάτι χαρτί που έπρεπε να σημαίνει κάτι
Να φύγω απ τη μιζέρια για να βρω το μονοπάτι
Μα τώρα σαν καλλιτέχνης δε μας γέμισες το μάτι ρε
Δε με νοιάζει
Αν κάτι σε τρομάζει
Σ'όλα αυτά που λεω αν κατι δε ταιριάζει
Μεσ'το σπίτι θέμα το ταβάνι στάζει
Δε τ'αφήνω πίσω δε πατάω το γκάζι

Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και εγω ζω
Κάτω από τα γαμημένα πολυώροφα εδώ
Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και γω ζω
Στο διαμέρισμα από κάτω πέρνα για να σε δω

Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και εγω ζω
Κάτω από τα γαμημένα πολυώροφα εδώ
Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και γω ζω
Στο διαμέρισμα από κάτω πέρνα για να σε δω

Όλοι σου λένε πως πρέπει να μπεις σ'ένα πρόγραμμα
Χώσε τη σκέψη σου μέσα σε pixel
Δεν είχα ποτέ μου στα χέρια κομπόδεμα
Δεν τρώω αστακούς, δε μου φτάνουν για σνίτσελ
Φοβάμαι να μπω σε ρουτίνα κι απ τα μεροκάματα να βγάζω κύστες
Να με φακελώνουν φορολογικές, να' χουν τ'ονοματεπώνυμό μου στις λίστες
Κάνω το παν να ξεφύγω απ' την τρύπα μου
Έχω βγεί στον δρόμο, η Αθήνα σου σπίτι μου
Ό,τι μεροκάματο θες το'χω κάνει
Βλέπω τον κόσμο που κινείται κάτω από τη μύτη σου
Δεν έχεις ιδέα τι παίζει εκεί έξω δεν έχει καυλάντα
Άνθρωποι γεμάτοι με μίσος αδίστακτοι έχουν γεννηθεί απ' της πόλης το κλάμα
Κηφήνες ζητάνε να τα φάνε όλα, δρόμοι καρμανιόλα πίσω μου σειρήνες
Κι εμείς να ζητάμε ένα στρώμα δίπλα μια καριόλα χωρίς νταβατζήδες
Γυρνάω στο σπίτι είμαι χώμα δεν βλέπω την ώρα βγαίνω στα στενά κόβω γύρες
Κινούμαι πιο γρήγορα μη φάω φόλα ζωντανός ακόμα VIVIAMO ANCORA

Πίσω από τα παρασκήνια σκληρά μαρκαρίσματα όλα επιτρέπονται
Πιστοί μ'ανασφάλειες για το αν ακούει ο Θεός όταν παν' και προσεύχονται
Όσοι βουλιάξαν στον τρόμο τα πόδια τους ξέρουν καλά πως να τρέχουνε
Κι όσο για μας απ' τις στούκες στο οδόστρωμα ξέρουμε πια πως να πέφτουμε
Είμαι γέννημα θρέμμα στο κέντρο βενζίνη, λεβάντα, αμμωνία
Ψέμματα, κόλλημα, χρήματα, τρέξιμο, συνωμοσία
Χορεύω τα βήματα, στριμώχνομαι με τα παράσιτα, καίω τα λάστιχα
Κι όταν πεινάσω πετάω ένα πιάτο μεσ' τα μικροκύματα
Χωμένος βαθιά μεσ 'το σύμπλεγμα
Απ τα παιδικά μου πατήματα όχι δε θ'άλλαζα τίποτα
Η μάπα χωμένη στη μάσκα και πίσω ερωτήματα
τραγούδια φωνές και συνθήματα

Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και εγω ζω
Κάτω από τα γαμημένα πολυώροφα εδώ
Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και γω ζω
Στο διαμέρισμα από κάτω πέρνα για να σε δω

Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και εγω ζω
Κάτω από τα γαμημένα πολυώροφα εδώ
Θα μείνουμε εδω
Εδω που ζεις και γω ζω
Στο διαμέρισμα από κάτω πέρνα για να σε δω

Στους σεισμούς όλοι τρέχουν να βγουν στον ακάλυπτο
όσοι δε μάθαν' να τρέχουν τον φάγαν ασάλιωτο
Κάτσε σήκω, σήκω κάτσε
στο εκατοστάρι ματώσαν οι κάλτσες
Γίναμε στάχτες, η τριβή με τον χρόνο φωτιά χτίζει μπάρες
Όσο το πρόσωπο μου γεμίζει με ζάρες
στον δρόμο κατάρες να λείπουν οι χάρες
Είχα δυο χέρια καμμένα από μένα περίμεναν
Να ανοίξω την πόρτα στο κτίριο είναι ζώα τι κι αν είναι ήμερα
Φάγανε σήμερα;
Έχουμε χέρια βαμμένα απ τα κείμενα μπλε
Όταν με σταματάν μου κατάσχουν κουπλέ
Τι να φτύσω αφού το'χει σκοτώσει ο Fase
Έχεις Amby, Madzu και τον Shout ενφορμέ

Στριμωγμένος 24/7 ...
Στριμωγμένος 24/7 ...
Στριμωγμένος 24/7 στο 608 ακούω τη γιαγιά να βρίζει οδηγό
βλέπω ελεγκτή πηδάω στο λεπτό
εγώ μπήκα για να πάρω όχι να δώσω το ρευστό
Μες'τη γειτονιά πρέπει να μάθεις να χορεύεις
Να κόβεις το υφάκι και ας μη ξέρεις να κουρεύεις
Μη ρωτάς για δρόμο αν δεν θέλεις να μαθαίνεις
Οι τοίχοι έχουν αυτιά πρέπει να μάθεις να σωπαίνεις
Μέσα στο τσιμέντο και το γκρίζο
Στρίβω ρε το rizla με τον φίλο μου τον Ρίζο
Σηκώνω το ποτήρι και το μέλλον ατενίζω
Κάθε χρόνο μένω ίδιος μα να αλλάξω ρε πασχίζω
Αναμνήσεις μου θολώνουν τα 25 που διασχίζω
Όλο λέω πως θα φύγω μα ...
Με τρών' τα πολυώροφα ελπίδες πίσω αφήνω

Amby out