Rosario

Μες τα κεφάλια μας αγώνας και μαυρίλα
Εξέγερση για τους λαούς που ζούνε μες τη πείνα
Βίβα βίβα Παλαιστίνα
Άφησέ το να ακουστεί από την Κούβα ως τη Σμύρνα
Και πάλι πίσω Αθήνα
Πώς γίναμε έτσι δεν μιλάμε δεν έχουμε απόψεις
Κάποιοι δεν βγάζουνε τον μήνα και σκέφτονται πτώσεις
Άμα θα φύγω ακολουθάω για Οντάριο
Το ξέρεις οι καλύτεροι έχουν βγει απ' το Ροζάριο
Φλεξάρω φτώχεια, ο δρόμος δίχως ροδοπέταλα
Κοίτα στα μάτια μου, μεγάλωσα και έμαθα
Αυτοί χτυπάνε σαν το κράτος, δεν αμφέβαλα
Πάντα απέναντί τους ρε, στις μάχες με τα τέρατα
Έχω εμβαθύνει στη ψυχή, μα δεν το βρίσκω, μπράτε
Θέλω κοντά μου τους ανθρώπους για να μην φοβάμαι
Εμείς τρέξαμε σε δρόμους και σε αλάνες
Εμείς μάθαμε το ζόρι, δεν χρειάζομαι το πάντελ
Με πέτσινη ρεπούμπλικά και μαύρη καμπαρντίνα
Μελέτησα στο βάθος του το τι σημαίνει πείνα
Να βάλω τη στολή τους, αυτό είναι ξεφτίλα
Οι ρουφιάνοι θέλουν κρέμασμα και ο φασισμός στο μνήμα
Θέλω ταξίδια, μα στο ορκίζομαι δεν το πουλάω
Έχω κοντά μου κοφτερούς, θέλω ένα μπαμ και σκάω
Ελευθερία, αληθινούς, και ψάχνω ίαση
Με μουσική και αγώνες κόντρα στην καταπίεση

Σαν τα κωλόπαιδα ξανά μες την γειτονιά
Έχουνε μάτια δίπλα, για τα αρπακτικά
Άντεξανε τον πόνο με αγνή καρδιά
Βγάλανε χειμώνες μ' ακουστικά
Σαν τα κωλόπαιδα ξανά μες την γειτονιά
Έχουνε μάτια δίπλα, παίζουνε πολλά
Τα θέλουνε στο πάτο, υποτακτικά
Τα είδα να πετάνε, πετάν ψηλά

Παίρνω τα πάνω μου κάθε φορά, που βλέπω ανθρώπους να ανοίγονται
Έχω κρατήσει χιλιάδες φιλιά να τα στείλω εκεί που ανήκουνε
Έχω γεμίσει τετράδια άπειρα, ψάχνω μια μπάρα για σένα
Άσ' το να φύγει, άσ' το να πάει, απόψε το φτύνω για μένα
Για εκείνες τις μέρες όπου χάνομουνα, μέσα στην μαύρη τη τρύπα
Για κάθε μέρα και νύχτα, που οι σκέψεις μου κάνουνε κλίκα
Στο δίνω με τόσο ρομαντισμό, το θέλεις άτοφιο και χύμα
Ο Νεκ την κιθάρα, εγώ καμία ρίμα και από κάτω το κύμα
Έχω δυο κρίκους στα αυτιά μου
Για να μου θυμίζουν τους κύκλους που μπαίνω
Εκεί που γεννιέμαι πεθαίνω, εκεί που μιλάω σωπαίνω
Παρασκευές ψυχανάλυση κι είναι αλήθεια πως τα καταφέρνω
Έχε ένα στήριγμα, βρες ένα στήριγμα, όπως ο Νίνο το δέντρο
Βγάλ' τα από μέσα σου, είμαι εδώ πέρα αλήθεια να ακούσω τα πάντα
Τι κι αν πάμε τριάντα, θα φοράμε κουκούλες και μαύρα
Το ξέρεις δεν παίζει να έρθω, βαριέμαι να βγω με κλαρίνα λεβέντες
Θέλω τους άλλους τους παίκτες, ροζ μοϊκάνες και χαίτες
Η αισθητική είναι σημαντική, το ξέρει καλά η μικρή
Το ζούμε μέσα στη μητρόπολη, μα δεν θα γίνουμε τεπό αστοί
Κι η μουσική είναι σημαντική, έχε το νου στο παιδί
Σας παρουσιάζω το σύμπαν μου, να έχετε μια καλή προβολή

Σαν τα κωλόπαιδα ξανά μες την γειτονιά
Έχουνε μάτια δίπλα, για τα αρπακτικά
Άντεξανε τον πόνο με αγνή καρδιά
Βγάλανε χειμώνες μ' ακουστικά
Σαν τα κωλόπαιδα ξανά μες την γειτονιά
Έχουνε μάτια δίπλα, παίζουνε πολλά
Τα θέλουνε στο πάτο, υποτακτικά
Τα είδα να πετάνε, πετάν ψηλά