Uçan Oğlan

Biz əlimizdə olanların dəyərini ancaq təhlükə olanda hiss edirik
Elə bizə öyrədilən adi duanın da dəyəri birə-beş artır
Allahı da daha çox yada salmağa başlayırıq
Qəribədir
Belə baxanda insan üçün ən təhlükəli şey
Onu ölümə yaxınlaşdıran - yaşamaqdır
Hündür mərtəbəli bina, buradan hər şey ovuc içindəki boyda
Həyatdan doymaq çətindir
Amma burada durub doymuş bir oğlan
O fikirləşir sonuncu dəfə, bəlkə də, elə ilk dəfə fikirləşir
Bütün olanı-keçəni, tərk etmək üçün bu bacanı-küçəni
Əllərin iki yana açır, uçur, uçur
Gözləyir onu aşağıda ölüm köçü
Əllərin iki yana açır, uçur, uçur
Gözləyir onu aşağıda ölüm köçü
Boş parklar və oturacaq
Bir gün sənə də dost olacaq
Tək-tənha sən bu şəhərdə
Sanki ən kövrək uşaq
Hər şey gözünün önündən keçir, sanki 35 millimetrlik lent
Həyətlərində yığışıb dost-tanışı, qurulub çadır, tent
Onu çağırır, ona toxunur, amma elə bil ki ona fikir verən yox
Niyə ona belə saymamazlıq edir hamı?
Axı, pis nə edib, görən, o?!
Əllərin iki yana açır, çığır, bağır
Gözləri sanki bulud, yağır yağış, yağır
Nə isə dəyişib, maraq, şübhə, qorxu
Bədəni yüngülləşib, fikir ağır, ağır
Boş parklar və oturacaq
Bir gün sənə də dost olacaq
Tək-tənha sən bu şəhərdə
Sanki ən kövrək uşaq
Yadına düşür: axırıncı dəfə bura gəlməyindən yeddi gün keçib
İlk dəfə bu dama gələndə kim olacağına qərar verib, özün seçib
Ağırlıqla dolu həyatında çox ağırlığa dözüb, keçib
Amma sonda bezib yenə, durub, gəlib, ölüm seçib, uçub
Əllərin iki yana açıb, uçub, uçub
İnsanlardan uzağa qaçıb, gedib, köçüb
Təkliyi dost edib özünə, kimsəsiz gecələrdə tək-tənha
Vaxtı boş oturacaqlı parklarda səssiz keçir
Boş parklar və oturacaq
Bir gün sənə də dost olacaq
Tək-tənha sən bu şəhərdə
Sanki ən kövrək uşaq
Boş parklar və oturacaq
Bir gün sənə də dost olacaq
Tək-tənha sən bu şəhərdə
Sanki ən kövrək uşaq
Mən də böyüyəndə uçmağı öyrənəcəm
Hündürdən uçmağı lap quşlar kimi