Alışırım Gözlerimi Kapamaya

Tertemizdi sanki dünya
Gözlerimi açtığım anda
Hiç düşünmeden inandım
Masal tadında yarınlara

Yalanlar ortasında kaldı tüm çocukluk anılarım
Çizgi romanların dışında bir kahraman bulamadım
Toz pembe olmasaydı keşke tüm rüyalarım
Hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım
Hep yalan söylenmiş hep yalan
Kavuşamadı hiç ayrılanlar, masallar gerçek olmadı
Aşık olduğum sokaklarda kimseler konuşmadı
Ama şehir hiç susmadı hep ağladı, hep ağladı

Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün her şey dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya

Bir yol görünse uzaklarda
Işıklar altında son bulan
Melekler alsa beni götürse
Karanlığa teslim olmadan

İşkence gördü asfaltlar, çatlaklarına kan doldu
Yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu?
İnsan neden kendini unuttu neden kendinden oldu?
Hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu?
Hep yalan söylenmiş hep yalan
Ayrılanlar hiç kavuşmadı, dinlediğim masallar hiç gerçek olmadı
Kimse sandığım kadar masum kalmadı, savaş durmadı ölüm azalmadı

Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün her şey dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya

Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün her şey dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya

Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün her şey dese
Ben inanırım belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya