Πίσω στους δρόμους

Τέλος στην ανακωχή των δειλών,
επιστροφή στα πεδία των μαχών,
πίσω στους δρόμους με χρόνια στους ώμους,
να ξαναγράψουμε όσους η ιστορία μας έκλεψε κι έκρυψε τόμους.

Πίσω στους δρόμους μ' άγραφους νόμους και συνέπεια
για οποίον παλεύει μ' αξιοπρέπεια.

Κόλλα στην παρακμή τους πάνω σαν βρωμικη βδέλλα
από τις όχθες του Ευφράτη ως τα μέρη του Μαντέλα,
από την βόρεια Κορέα ως την Τσιάπας,
απ' την Μελβούρνη στο Αλγέρι, στο Καράκας,
απ' το Πεκίνο στην Αβάνα και στη Ρώμη
κι αν προσκυνήσαν κάποιοι – βαστάν οι δρόμοι.

Αν σου 'χει μείνει καμιά ρίμα ζωντανή, άντε ξεστόμισ' τη·
ας είναι αδούλευτη, ας είναι αλόγιστη,
ας είναι βλάσφημη το ανάστημα της θα υψώσει
κι από το λήθαργο μπορεί να σε γλιτώσει.

Μικρέ κι ακίνδυνε, ξαναβρές τον προορισμό σου·
φέρε κοντά στο στόμα το μικρόφωνο, τον οπλισμό σου
και μίλα για τα πιο όμορφα, τα δρόμικα
που ούτε στιγμή δε ζευγαρώσαν με τα βρωμικα.

Ονειρεύομαι μια μέρα μια επανάσταση
που το δίκιο θ' αναλάβει την κατάσταση.
Γροθιές σ' ανάταση χωρίς παράταση,
η βλακεία σ' ανάπαυση και τέλος η παράσταση.

Μάτια αδερφωμένα στα πάντα στραμμένα
και της ζωής τα όμορφα όλα φανερωμένα
χωρίς τρικ πολιτικά κι επινοήσεις,
ραμμένα στόματα κι ανάλαφρες ειδήσεις.

χωρίς φήμες, χωρίς τρίτους ή τέταρτους κόσμους,
χωρίς προστάτες και μπάτσους στους δρόμους,
χωρίς στρατόκαυλους κι οργισμένους δήθεν πολίτες,
χωρίς φλώρους που την είδαν σ' ένα βράδυ αλήτες.

Ονειρεύομαι τους δρόμους χωρίς άσκοπη βία
κι έχω πλήρη συνείδηση και πλήρη αφοβία
κι αν με φάνε κάνα βράδυ οι φοβισμένοι,
η συνέχεια είναι ήδη γραμμένη και περιμένει.

Πάρε φόρα, λοιπόν, ψάξε και γύρισε.
Κι αν δε πιστεύεις, άγγιξε, μύρισε.
Κάνε υπομονή γι 'αυτή τη μέρα·
απλά αναβλήθηκε δε ματαιώθηκε η πρεμιέρα.

Τέλος σ' ολάκερης της γης τα πέρατα,
τέλος οι φήμες, ο φόβος, τα σημεία και τα τέρατα.

Τέλος κι η ομοψυχία των φοβισμένων,
έφτασε η ώρα των ξεχασμένων.
Γείρε πάνω στα μικρά παιδία και μιλά τους,
για την αλήθεια μοιράσου τη δίψα τους·
κι ας πληθαίνουν συνέχεια οι εχθροί σου,
εσύ το βιολί σου – μείνε για πάντα μαζί σου.