Man

صورتِ بی نقاب
دو تا چشمِ نیمه خواب
با خدا بی حساب
یه زمینِ بی حصار
اینا یعنی من
منم یعنی کم
یعنی دقیقاً دوستی که غریبه اس
روزام سخته ولی دنیام شیرین
تلخی رنگه ای کاشکی نی
رو تنِ تقویمم من اینو فمیدم
یه دنیاس که یه روز همه پس میدن
گرون واسه خودم یه بوم واسه خدا
با رنگهای قشنگ نه رنگای گلها

عمیقتر ببین یه دستم سفید
پس از من بپرس یا سنگر بگیر
تو جنگم که خون با خاکش گِله
میوه اش حرف من درختش دلِت
انتقام تا رنگش بره
نگام کن یه کم نه از پنجره
سکوت کن دیگه روی سادگی ندو
سکوت کن میفهمی واقعیتو

اخم کن بهش

لمس کن بچش

تلخیشو وقتی که دست خورد بهش
بازم
این منم یه عابری که همه لحظه هاش
راه رفت
میگذرم زیر پامم صدا برگ باز
بازم
این منم یه عابری که همه لحظه هاش
میگذرم جا نمونی که دوری سهم ماست
همیشه همونی که همه چیشو باخت عقبیمه
اتفاق تو چار قدمیمه
تازه نیست برام اَ قدیمه
علناً وقتی نی پَ خواب برا چیمه؟
باید باز باشن چشامو این دورو ورو بپان
به گا بدم دورو ورو جلوترو بخوام
له کنم چیزایی که دیدمو
اینو خوب بلدم بکنم شروع بعد سه کام
حبسو بعد بدم مغزو رد
یه کم اخمو بعد یه لبخند اومد
اون لابه لاها انگاری تکون خورد نیشت
اینجا خالیا گرون پُر میشه
همون که بلدیم
تو فک کن الکیم
آه فکر اسم اَبَدیم
خوشحالی جلو زدی از اینا که عقبیان
ولی من باز تو فکر بغلیم
همیشه عصا به دست
شبیه مسابقس
زندگی یعنی تو
توی مسیر اجباری انگاری
تخم جنگو باز پاشیدنو
تو گذشت یاد بگیر منم خار گاییدنو



Credits
Writer(s): Ehsan Azish
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link