Ekmek, Şarap, Senve Ben

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben
Bir de sabahın dördü

Dışarda kar
Odamız ılık
Gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
Anlattın bana ağzı sarımsakı kokan bir çocukla yattığını
Aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını
Kıskandım Gogeni Tahitilim
Terlemiş vücudunu silerken
Cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
Saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
Güneşi doğurmuştu ölü cisim
Martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
Nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
Samyelim Sahra-i kebirim
Kahrettim her şeye o gün
Babanın şarap çanağına, doğan güneşe
Gogen'e, kadere, sana ve bana ve bir de gittiğin arabanın tekerine
Evet ne diyordum arkadaş
Diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim
Ama içerken düşünmem neden içiyorum diye
Daha sonra yaparım hayatın felsefesini
Sırayla olurum Fatih, Selim, Kanuni
Bazen kadın hamamında tellak
Bazen Cristof Kolomb
Napolyon'ken düşünürüm elbede geçen günleri
Timur'ken Beyazıt'ı yenişimi
Bir kere Aristo'nun hocası olmuştum
Ona verdiğim dersle gurur duymuştum
Bazen Jan Dark'ı kurtarmak için çalışan bir kahraman
Bazen odunun ateşleyen bir cellat olurum
Eğer daha da içersem
Shaskespare halt etmiş derim karşımda
Salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinler de
İşte Mozart'ın aradığı melodi bu diye gülerim
Enayiymiş be Platon
Bir içsin de görsün
Ne felsefesi varmış bu alemin
Anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunu

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben
Ekmek, Şarap, Sen ve Ben
Bir de sabahın dördü

Islak kaldırımlarda yürürken acırım
Önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline
Ukalalık işte derim neme lazım senin
Kendine bak; sen de bir serserin bir sarhoş
Ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarım
İzbe sokaklarda
Yavaş yavaş kaybolur benliğim

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben