Itzaltzuko Bardoa

Ehunka uso
elkorretako inguruetan
Itzaltzuko bardoaren
bila etsipenetan.
Gari ttanta
bana dute mokoetan
ezarri ahal izateko
gartxoten ezpainetan.

Elkorretaren gailurrean
irakatsi huen,
nor bere lurrean
maizter izatea
zein garesti
ordaintzen den.

Lur minak eragindako zina,
lur ikararen mugikortasunean ere
zein iraunkorra den.
Lur minak eragindako zina,
Lur ikararen mugikortasunean ere
zein iraunkorra den.

Atzaparka bat lurrez
hire seme maitearen
abots gardena itoaz
nola herri bakoitzak
bere defuntuak
lurperatu ohi dituen.

Baina hik Gartxot
ez huen Abraham baten
ohorerik eta Mikelot
euskal epikaren
erresinola lurrari
eskeni behar izan
hioken opari.
Atzerriko latin
zaleen uztarpean
biraozko hizkuntza
basatiaz kantatzea
ez baizen zilegi.

Ez duk eremu hauetan
aingeru zerutarrik
Otsaburu zakur anaikorra
ez besterik,
nork lehunduko dik bada
hire nahigabea
gure lur gozoak ez ezik.

Arrano igarlea hor hago
zeharka begira
heriotzaren getari.
Hire hegalaren azpian
joan nahi nikek,
hire xirularrutik
iheska irriztan
joandako eresien bile
gure adimena
hire oroitzapenez
sendotu dedin.

Ai Frai martin,
hire zitalkeriak
bardoa hilen dik
bainan haren
sumindura hilezkorra
ondotik izango duk
eta hire maitinak
deabruak kantatuko
dizkit.

Gaur mende
batzuen ondotik
kondairaren ohiartzuna
entzun nahirik
lur honi so,

hire Altabizkarko kantuaren
egarri nauk, Gartxot,
neere oharmenaren
ilunabarretan
noiz entzungo zai.

Elkorretako elurrak
urtzen direlarik
errekan behera datozte,
garden bezain bihurri,
lurraren negarra iduri.

Txori kantazale ederra
nun ote haiz kantatzen?
Harrien negarra haizeak darama
Zaraitzuko ibarretan barna.